Żyniol

Przilazuje rółz jedyn chop do dóm i zarôzki łod prôga jego baba praskła ci go nedelkulóm bez łeb.
– A za co to, moja ty roztomiyło? – pytô sie tyn istny.
– Robiółach pranie i ze twojich galot wyjmnółach szkartka, na kieryj naszkryflane bóły jakiesik ciferki i miano Erna.
– Môsz ty rozum moja nôjmilyjszô? Jô bół na wetlałfie kóni i ta Erna, to jes miano kónia a te ciferki to nómery kóńskich gónitwów – tuplikuje wszyjsko tyn chop.
Śleciôł jakisik możno tydziyń i chop juzaś przilazuje do chałupy na łodwieczerz i tyż zarôzki przi dźwiyrzach chyciół tyglikiym po palicy.
– Ale za co to, moja ty roztomiyło babeczko ?
– Tyn twój kóń dzisioj do cia g l i n g ô ł!