Kiej ino sie skóńczóło lato, ludzie przi roztomajtych trefach łozprawiajóm ło latowych wandrach, rajzach, ło tym fto, co i kaj widzôł, co zwiydzôł, kaj bywôł i take tam jesce ... Po poruch sznapsach łozwôł sie jedyn deczko zwiykowany ujek, ftory kajsik jesce we latach łoziymdziesióntych puściół sie na rajza swojim „moskwiczym” do Ruskich.
– Wiycie chopy, Ruske to sóm na isto nôjbarzij do porzóndku ludzie – napocznół ujek Bonuś. – Przocielske, wylywne ... Polôków, a tym tuplym Ślónzôków, majóm festelnie radzi. Pamiyntóm jak kiejsik bez zima jakosik tajla (cheba szwinga) mi sie serwała we mojim autoku. Jakisik ichni bamber srogóm cugmaszinóm docióng mie do wsi, pijyndzy żôdnych łodymie niy kciôł, zatym zakludziół do ichniego sołtysa, kiedry jedziny we tyj dziydzinie miôł telefółn ... Dôł mi zazwónić .... Tajle mógli przijńść dziepiyro za trzi tydnie, tóż tyż zarôzki, na doczkaniu forszlagowôł mi góścina. Autok łodkludziyli my do kowôla. Tyn ci przi dwadziestogradusowym mrozie wymóntowôł stary „wahacz” (ta szwinga) ... Nó, i tak musieli my, musiołech doczkać. Cuciółech sie ło szaroku a tu ci już na mie czekała srogô glaska bimbru i szisel kapusty. I takech se chopy siedziôł trzi tydnie u tego sołtysa ... Na łostatek tajle przijńszli, kowôl autok zrychtowôł. Pijyndzy juzaś wzióńć niy kcieli, piyńciolitrowô kanka bimbru na dróga mi dali ...
– A rzyknijcie ino ujku, abóło to chocia dobre? – spytôł jedyn snôs.
Ujek tak kuknół na nôs zamglónym weźrokiym i pedziôł:
– Dobre? Chopy ... Po powrocie do Polski bez pół roku mi wosy i pazurska po tym nôpitku niy rośli ... ale dobre to bóło ... szmektne jak sto diosków!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl