We jednym srogim werku dyrekcjô uzdała sprowadzić japóńskigo arbajtera-dryjera, coby pokôzać ichnim dryjerów jak sie tak prôwdó robi we Japóniji.
We piyrszy dziyń Japóniec już ło pół szóstyj bół we robocie, przeblyk sie we arbajtancug i stanół przi dryjbance. Gynał ło szóstyj zaszaltrowôł dryjbanka i wzión sie do roboty. Już bez piyrszy miesiónc wyrobiół 500 % normy.
Polôki tak zaziyrali na niygo, kiwali gowami, ale same robiyli jak zawdy, po swojimu. Po jakimsik czasie dyrekcjô merkła, iże po fajrancie tyn Japóniec wlazuje na ta dryjbanka, kłóniô sie wszyjskim i cosik ci tam wywrzeskuje po ichniymu. Zaciykawióne przikludziyli dolmeczra, tłómacza, kiery dziepiyro wszyjsko jim wyeklerowôł:
– Łón, tyn Japóniec, przeprôszô swojich polskich kamratów, iże niyprziwstôł, niy przistómpiół do jejich sztrejku, bo przinôleżi do inkszego gywerkszaftu, do inkszego zwiónzku zawodowygo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl