Baba wrôcô do dóm po srogich sprawónkach. We zeslu, takim fatersztulu siedzi jeji łoklapniynty, zgniyły do łostatka chop.
– Widziôłeś, mój ty roztomiyły chopecku, kiejsik blank pogniycióne, popuczóne sto złotków?
– Niy – łopedziôł lyniwie chop.
– Tóż kuknij...
Kobiyta miyntoli banknota, pokazuje chopowi a po jakimsik łoka mrziku juzaś pytô sie chopa:
– A widziôłeś festelnie pogniycióne dwiesta złotych?
– Nie! łodrzyknół zecnióny chop.
– Nó, tóż kuknij juzaś!
I ta baba kolyjny rółz miyntoli banknota dwiestazłotowô. Zatym juzaś po jakijsik kwilce ta samô lajera, pytô chopa eźli widziôł blank pogniycióne, do łostatka popuczóne... sto tysiyncy?
– Nie, jescech niy widziôł! – łodrzyknół ze szpanóngym jeji chop.
– Nó, tóż rusz sie rzicióm i idź se kuknóńć... styrcy we naszym... garażu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl