Warszawa we 2020 roku ...

Niydôwno mieli my welónek na prezidynta. I jak to zawdy, jedyn wygrôł a jedyn przedrzistôł tyn welónek i łostôł we putni. Ale, blank ci łón niy poradziół tego ściyrpieć. Durch i jednym ciyngiym bereździół, podbechtowôł i tajlowôł nôs Polôków na tych prawych i richticznych, i na ta côłko halastra inkszych, blank niy wôrtych miana Polôka. A ku tymu jesce jego utrzidupske robiyli wszyjsko, coby jego brata-cwilingra możno i na ółtôrze wysmycyć skuli tego, iże to nałónczôs zbajstlowanego bez niygo ausflugu, takij – jak to kiejsik gôdali – „zakładowyj wycieczki”, łón i chnet sto chopa zatrzasło sie we fligrze. I sam terôzki idzie sie wystawić taki łobrôzek ...
Lato, rok 2020, dziecka ze hilfszule zwiydzajóm naszô stolica – Warszawa.
– Dejcie pozór dziecka, dolazujymy do hulicy miana Lecha Kaczyńskigo, kierô bez mocka lôt mianowanô bóła Krakowskim Przedmiyściym – rzóńdzi staruckô rechtórka.
– Jak to? Po jakiymu? Przecamć dziepiyro co bylichmy na hulicy tego Lecha Kaczyńskigo!
– Jezderkusie Pyjterku! Juzaś niy dowôłeś pozór. To niy bóła hulica, ino alyja, i niy Lecha Kaczyńskigo, a Prezidynta Kaczyńskigo.
– Psze pani, psze pani, a co to juzaś za budónek?
– To ci jes take zanktuarióm „Lecha Kaczyńskigo Jedzinego Prezidynta IV RP”. Dôwnij bół to prezidyncki palast. Kciałach wóm zwrócić uwôga na styrcónce przi ajnfarcie krziże. Miarkujecie skany sie łóne sam wziyni?
– Pewnikiym kogoś sam ukrziżowali, prôwda?
– Niy, Zeflicku, blank niy. Nó, jakóż to? Niy wiycie?
– Niyyyy, niy wiymyyy, psze pani ...
– Anó, przecamć môcie we tydniu po piyńć szulsztóndów ze historyji życiô Lecha Kaczyńskigo.
– Nó, ja, ale we podstawówce przerôbiô sie ino modziokowe lata prezidynta. Łostatnio mielichmy lekcyje ło Piyrszyj Kómuniji prezidynta.
– Jak to modziokowe lata? A rest?
– Rest żywota Lecha Kaczyńskigo przerôbiô sie dziepiyro we gymnazjóm i licyjóm, psze pani.
– Aaa, cheba, iże tak. Nó tóż suchejcie łochyntole. Tyn srogi krziż postawiyli sam po śmiyrci prezidynta, coby łoddać czyść jego pamiyńci i bez duge, duge lata ringowali sie sam ludzie, coby sam móg łón łostać. Na côłke szczyńści terôzki moge już sam stôć i żôdyn go niy zebiere.
– Psze pani, a idzie sie sam przi niym zrobić zdjyńcie?
– Idzie Marijko, ale dôwej pozór, coby go niy tyknóńć, bo jes ci na niym zielazny nec, ftory jes pod sztrómym. To taki ci szuc, kiejby ftosik juzaś próbowôł zebrać samstónd tyn krziż.
– A, a ... tyn myńszy krziż, to skany?
– Tyn myńszy krziż postawiyli, coby ućcić pamiyńć tych, kierzy bróniyli tego srogigo krziża.
– Psze pani, psze pani, a wlejzymy rajn do tego palastu?
– Nó ja, to niy ma môżybne, bo razinku palast we sprawónku. Italijóńske malyrze malujóm łogrómniasty fresk na gipsdece...
– Psze pani, a co to jes fresk?
– To jes taki malónek na gipsdece. Przecamć widzieliście taki fresk we Kaplicy Sykstyńskij.
– A jô niy widziôł.
– Jak to niy, Hanysku? Niy bółeś łóńskigo roku snami na ausflugu „Śladami Wielkiego Męża Stanu – misyje auslynderske Lecha Kaczyńskigo”?
– Niy, niy bółech, jôch wtyczôs bół festelnie niymocny.
– A psze pani, a co tyż to bydzie na tym fresku nasztrajchowane?
– Arcydziyło, moje roztomiyłe dziecka. Bydzie na niym ukôzane jak Pónbóczek przekazuje Lechowi Kaczyńskimu berło i koróna, coby zakludziół ordnóng na tyj côłkij naszyj Ziymi.
– Łoj, to żôl, co niy idzie wlyjź rajn i wszyjsko łoboczyć.
– Gôdô sie nó ja, ale mogymy łobejzdrzić palast, znacy sie te zanktuarjóm łod zewnóntrz, tyż jes przeca co łoglóndać.
– Łoo, a co to sam sóm za tabulki?
– To jes śtyrnôście stacjów przedstôwiajóncych mynka pańskô Lecha Kaczyńskigo, jakô przeszôł we swojim żywobyciu.
– „Stacjô 7– Lech Kaczyński wadzi sie ze Donaldym Tuskym ło stołek we Brukseli po rółz drugi” – fajniste!
– A kuknijcie sam: „Lech Kaczyński bez Miymców mianowany kartoflym”!
– Nó, już styknie, myszymy pyndalować dalszij – mómy jesce na isto mocka do łobejzdrzyniô we Warszawie.
– Ło kurde bele! Kuknicie ino samtukej! Co to sóm za sroge bergi, klómpy?
– Oj Bercicku, Bercicku! Przecamć widać, iże to sóm sroge szczewiki.
– A na jakiego dioska ftosik postawiół sam taki srogi dynkmal szczewikóm?
– To niy ma dynkmal szczewików, ino piyrszô tajla budowanygo dynkmalu Lecha Kaczyńskigo. Podwiyl co, zbajstlowali ino mu te szczewiki, ale côłki czôs budujóm rest jego póstaci.
– Ale, psze pani, tyn dynkmal bydzie tak srogi, iże jego gowy blank niy bydzie widać ze ziymi!
– Nó, we Warszawie pewnikiym niy do sie łobejzdrzić fresy pana prezidynta, ale za to ze Moskwy jego sroge, sztryng wejzdrzynie bydzie widać gynał ...