Bober....

Rółzczasu nad rzykóm zicła sie krółwa i bakô trółwa, znacy sie marihuana. Blank zadowolniónô, fajnistô klima i take tam szykowniste zachy. Łorôz ci ku nij podpłynół bober, wylazuje na brzyg i pytô sie:
– Te! Krółwa, a co ty to tyż robisz samtukej?
– A dzisz, bober, „jaróm”, kurza trółwa i jes wszyjsko do porzóndku.
– Te, tóż dej mi tyż ździebko, jôch jesce nigdy marihuany niy kurzół.
– Dobra! Môsz! Sztachnij sie, a łostro i poczuj sie jek w niybie!
Bober sztachnół sie, ale zarôzki tyn smónd wypuściół w luft.
Krółwa na to:
– Chopie, niy tak! Kuknij: sztachôsz sie fest i trzimôsz tego sztacha we pucach dugszô kwilka... Abo – wiysz co? W tym czasie jak wcióngniesz do puców smónd, przepłyń kónsek pod wodóm w dół rzyki, wróć sie sam nazôd i wtynczôs dziepiyro wypuść luft. I gôdóm ci... bydzie ci „cool”!
Jak sie ugôdali tak tyż zrobiyli. Bober sie festelnie sztachnół, płynie pod wodóm, ale już po łoka mrziku zrobióło mu sie stopieróńsko dobrze. Wylôz na brzyg, legnół sie na trółwa i – jak to modzioki gôdajóm – orbituje. Podlazuje ku niymu flyspferd, hipopótam i pytô:
– Teee, bober, a co ty to robisz?
– Anó, dzisz hipek, ździebko ‘ech sie zajarôł...
– Tóż boberku, dej mi sie tyż sztachnóńć, jô tyż bych kciôł deczko łodfurgnóńć.
– Tóż musisz chopie podpłynóńć ku krółwie... łóna dô ci sie sztachnóńć tyj trółwy i kapniesz sie jak to jes.
Tyn hipopótam wylazuje po lekuśku na brzyg, a ta krółwa wyblyszczóła ślypia i wrzescy, choby jóm ze skóry łobdziyrali:
– Teeee! Bober! Kurwa! Wypuść już tyn luft!