Na balangowyj impryzie jedyn istny wetnół sie ze inkszymi, iże poznô kôżdô zorta wusztu po dufcie, po wóniôczce. Zawiónzali, zabindowali mu tóż tyż ślypia i napoczli podstôwiać mu pod kichol roztomajte wusztliki na talyrzach.
Tyn istny wóniô piyrszy talyrz:
– To bydzie pewnikiym knóbloszka!
Trefiół, zgôd. Podstawiyli mu drugi talyrz.
– Aaa, to jes nasz ślónski wuszt...
I juzaś zgod. Jednakowóż jedna z dziołchów na tyj impryzie niy strzimała, syjmła batki i postawióła mu pod kichol swoja cipecka. Tyn istny wóniô, kwilka medikuje i rzóńdzi:
– To pewnikiym bydzie... krakowskô...
A wszyjske naobkoło wrółz zawrzeskli:
– Ja, ja... Krakowskô 5, pomiyszkanie łoziym!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl