sobota, 26 października 2013

Jedyn dakel...

We jednym mółdnym cajtóngu pokôzało sie łogłoszyni, iże policyjô zuchtô, chledô za ludziami do roboty. Głósiyli sie trzi blóndiny. Ale, sztela bóła ino jedna. Tameszne byamtry uzdali, co łobieróm ta jedna na dródze maluśkigo... testu.
– Paniczko, kuknijcie, sam mómy jedne zdjyńci chopa ze jejigo „profilu” na FB. Rzyknijcie nóm łó niym jak nôjwiyncyj, co łó niym miarkujecie, co wóm sie zdo, abo i niy...
– Ło, blank niy! Łón ci mô ino jedyn dakel...
Dziołsze podziynkowali, a drugô dostała te same pytani.
– Łón, wiedzóm łóni, mô ino jedyn ... dakel!
Ta tyż łodciepli. I terôzki prziszła raja na trzeciô frela.
– Rzyknijcie nóm paniczko jak nôjwiyncyj ło tym chopie ino na gróncie jejigo zdjyńciô.
– Tyn chop nosi „szkła kontaktowe”.
Ta kómisyjô kukła tak na nia festelnie zadziwiónô. Kuknyli do papiórów, richtik.
– Nó, tóż fajniście. Sómeście paniczko przijimanô do roboty! Ale rzyknijcie nóm jesce na łostatek, jakeście to paniczko wypokopiyli?
– Anó, to bóło ganc ajnfach. Tyn chop mô te moderne „szkła kontaktowe”, bo niy moge nosić bryli...
– A to skuli czego?
– Nó, jakóż to skuli czego? Nó, bo łón mô ino... jedyn dakel!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

ojgyn@interia.pl