Trzech starych kamratów bez côłke życie szporowało, zbiyrało pijóndze, coby chocia rółz we życiu wykludzić sie na ausflug do Afriki, do Kenii. Ćkali suchy chlyb, popijali wodóm, i na łostatku uzbiyrali, nasztaplowali wiela potrza i wrółz wykludziyli sie do tyj Afriki. Rółzczasu na łodwieczerz jedyn śnich gôdô:
– A możno bychmy tak szluknyli gorzôłecki?
Na to drugi ze tych kamratów:
– Nó, radszij...
Trzeci śnich tak sie wkurwiół i rzóńdzi:
– Tóż jô, pół życia chnet nic niy jym, niy słepia, szporuja, cobych móg sie kajsik wykludzić. Zbiyróm na to, sztapluja, cobych mie bóło stôć na wandrowanie, zwiydzanie, na te wszyjske ausflugi... A wy to kcecie wydać na gorzôła? Pierdola to! – i łobrażóny poszôł spać.
Tych dwóch jego kamratów poszło, i lajstli sie możno ze śtyry flaszecki, naprali sie jak przinôleżi i wróciyli sie nazôd do dóm. Ranô wstôwajóm, zaziyrajóm tak naobkoło, a jejich kamrata niy ma. Wylazujóm przed ta swoja kwatyra... a tam leży krokodil – srogi, spaśny, fetowny ze łozewrzitym pyskym! A ze tego pysku wystôwô gowa tego trzecigo jejich kamrata... Styrcóm tak jesce letko bamóntne po wczorejszym i na łostatku jedyn śnich gôdô:
– Na gorzôła, kurwa, tyn łoszkliwiec skómpiół, szporowôł, ale śpimiech łod Lacoste, to mu niy bóło żôl pijyndzy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl