Śtyry sztafle łopowogi richticznego chopa...

Piyrszy sztafel łopowogi:
Jutrznióm, tak kajsik kole trzecij ło szaroku wrôcô naprany chop ku dómowi. Jego starô styrcy ze mietłóm we dźwiyrzach a chop ze rułóm sie pyto:
– Zamiatôsz samtukej abo łodfurgôsz?

Drugi sztafel łopowogi:
Jutrznióm, tak kajsik kole trzecij ło szaroku wrôcô naprany chop ku dómowi. Jego baba leży we prykolu, ale jesce niy śpi. Chop biere stołek i siadô sie wele nij a na jeji pytani:
– Co, to wszyjsko giździe mô znaczyć?
łodrzykô ze rułóm:
– Móm stopieróńsko rôd siedzieć w piyrszyj raji, kiej napocznie sie tyn côłki cyrkus!

Trzeci sztafel łopowogi:
Jutrznióm, tak kajsik kole trzecij ło szaroku wrôcô naprany chop ku dómowi. Capi łod chopa babskimi parfinami, mô ci ku tymu na kraglu ślady lipynsztiftu. A chop klepie swoja baba w rzić i rzóńdzi:
– Nó, terôzki na cia dran... twoja raja...

Szczwôrty sztafel łopowogi:
Jutrznióm, tak kajsik kole trzecij ło szaroku wrôcô naprany chop ku dómowi do kupy ze dwióma modymi, szwarnymi gryfnioczkóma . Baba styrcy łozgzukanô we dźwiyrzach a chop gôgô ze rułóm:
– Nó, starô, niy być takô, niy być świnia i rzyknij, iżeś jes mojóm szwestróm!