Maluśkô dziołszka gôdô do swojij ółmy:
– Starecko! Starecko, a bydóm łóni tak dobrô i łopedzóm mi jakosik bôjka, ja?
– W jednyj dziydzinie – napoczynô łozprôwka starka – bóła łogrómnucnô góra. We pojstrzodku tyj góry bóła srogachnô dukla. A we tyj dukli bóła takô wielgô kristalowô izba ze kristalowym prykolym na pojstrzodku. I spała ci we tym prykolu zacałbrowanym śnikym szwarnô i przepiyknô ksiynżnicka. A coby jóm łodcałbrować, musiôłby ku nij przikludzić sie gryfnisty ksiónża, i musiôłby dać łónyj kusika we gymba.... Starka ucichła...
– Nó, i co, stareckô? Łodcałbrowôł jóm tyn ksiónża, ja?
– A dej pokój dziołszka. Łóna zwiykowała aże do siedymdziesióntki, urodzióła siedym dziecek a tak by tak sie niy łobudzióła!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl