Tyn sóm...

Trefióło sie dwóch kamratów po jakiksik dugim czasie.
– Hej, jak żyjesz? – pytô jedyn śnich. – Co tam dobrego u cia? Jak ci leci? Łozprawiej!
– Co sam za tela gôdać... ? Ciśnie sie jakosik ta swoja biyda...
– Co ty gôdôsz? Jakô biyda? Przecamć zawdy ci sie wszyjsko darzóło, ukłôdało!
– Ja, ja! – łodrzykô tyn drugi. – Ale wiysz, we mojim małżyństwie niy wszyjsko mi sztimuje...
– Niy gôdej? Niy wiyrza! Przecamć na uniwerzityjcie toście łoba świata poza sobóm niy widzieli.
– Nó, ja! Tak bóło na uniwerzityjcie. Terôzki ale sztyjc i jednym ciyngym mi sie zdô, iże ta moja babeczka mie zdrôdzô.
– A po jakiymu tak miarkujesz?
– Zarôzki ci to wytuplikuja. Wiysz, móm takô robota iże fórt musza zmiyniać miasta we kierych miyszkóm. Trzi lata we Lublinie, dwa lata we Kielcach, trzi lata we Poznaniu, juzaś dwa lata we Warszawie...
– Nó, i co z tego? Przecamć przekludzôcie sie wszandy do kupy ze sia.
– Ja, ja, ino wiysz, we wszyjskich tych miastach ze brifami przilazuje ku nóm zawdy jedyn i tyn sóm... briftryjger!