Naszô Yjwa niy usuchła rozkazu Pónbóczka i za namówóm tyj łoszkliwyj szlangi serwała jabko ze stromu. Za to tyż łostała ci łóna do kupy ze Jadamym wyciepniyntô za tor tego raju. Na łostatku jesce usłyszała tak srogi głós z wiyrchu:
– Za to coś napochała, zabulisz swojóm kwióm, babo!
Po pôruch dnioszkach Yjwa trefiyła juzaś ta samô szlanga, kierô jóm namówióła do utarganiô tego jabka. Zarôzki tyż łónyj trómfła:
– Bez cia, szlango łoszkliwô, byda terôzki musiała bulić mojóm kwióm!
– Eee, tam, niy jamruj babo! – rzykła ta szlanga. – Przecamć udało mi sie to potajlować na miesiynczne... raty!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl