Nó, tóż mómy tyn jedyn dugi dwadziestodziewiyńciodniowy luty forbaj. Taki miesiónc trefi sie zawdy co śtyry lata i moge być ze tego falu ździebko rómraju, deczko łostudy. Wiycie, spómniôł mi sie sam terôzki jedyn taki wicny cufal, kiery śtyry lata lata tymu nazôd sie przitrefiół we naszym familoku, a ło kierym bezmać jô już kiejsik łozprawiôł. Tak jakosik z rańca poszołech ci sie do Pyjtra na piwo a tu belónce sie do siyni Antek Pośpiych. Trochã mi sie to niy zdało, boch go już dôwno niy widziôł. Kajsik sie straciół przed geltakiym (jak to mô ci we zwyku). I jesce ci żech sie dobrze niy spamiyntôł, niy napoczli my ze sia gôdać, a sam jak niy łozedrze pysk jego starô, jak go niy prasknie bónclokiym bez palica, jak niy poprawi drugi rôz nudelkulóm po gnyku i jak niy ryknie na côłko chałpa:
– Ty giździe pierónowy, ty łochyntolu zatracóny, ty bezkurcyjo diosecko ! To terôzki żeś sie dziepiyro przikwanckôł do dóm ?
– A dyć niy ryc Hyjdla, niy rób łostudy na côłkie Pniôki. Wiysz przeca, iże kiej my po geltaku chycymy sie z kamratóma do szkata to tak i côłkie trzi dni za rajóm poradzymy grać. Sama wiysz a robisz larmo nikiej arabski mameluk na ichnim tôrgu.
– A miarkujesz chocia ty łożyroku co dzisiôj je za dziyń? – już barzij ze rułóm pytô sie go jego starô.
– A toć, iże miarkuja! Wyloz żech przeca dwadziestego łósmego lutego już po łobiedzie na łodwieczerz poszkacić, pra? A przilazuja przecamć gynał ci już dwadziestego dziewióntego rano. Nó niy prôwda ?
– Prôwda, prôwda – pado Hyjdla. – Naleś wylôz na tego szkata już śtyry lata tymu nazôd, ty chacharze diosecki. I bydziesz mi tu jesce mamlasy na fresie wiyszôł choby nudle ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl