Zabawa, tańcowaczka...

Wól niy wól wybrołech sie ze mojóm staróm na taki bigel, na takô balanga. Idymy sie tak bez Wolka i wele tyj chałupy przi poćcie łobstrojónyj i łobświytlónyj choby burdel w jakimsik Hamburgu, trefiyli my Gustlika łod Kurpancynyj. Naprany bół ci borajstwo jak bela i kulwitôł ci sie łón łod ściany do glajzów i nazôd.
– Gustel, co jes lółz? Po jakiymu żeś sie tak naprôł choby niyboskie stworzyni – zagodołech ci, kiej sztopnół bół wele mie.
Łón ci sie tak wejzdrzôł tymi kaprawymi ślypiami na mie i na Elza, i rzykô:
– Anó, miôłech iść ze mojóm staróm tyż na tańcowaczka. Kiej my już mieli wylazować z chałpy, łorôz maja staro chytô mie za knefel ze westy i robi mi takô razinku egzorta:
– Môsz Gustel niy kurzić cygaretów, môsz niy słepać gorzôły z kamratóma przi szynkwasie, i blank niy lza ci tańciyrować na tyj zabawie ze cudzymi babami. Ty sie môsz ino gynał dobrze bawić!
– Poradzisz sie to Ojgyn wystawić? Miarkujesz to, Ojgyn, ja? – pytô ci sie łón mie ze płaczkóma we ślypiach.
– Nó, Gustel, procno jes mi sie to forsztelować, aże procno. – łodrzykech mu prómp.
– Ojgyn, kiej jô to usłyszôł, tóż nic, ino żech prasknół dźwiyrzami i poszołech sie sóm do szynku. Beztóż tyż żech sie tak ścioproł jak świnia i pyndaluja jesce do blank inkszego szynku.
Nó, i same widzicie moje ludkowie, iże chop niy móg inakszij, bo jak tyż to sie idzie bawić na tańcowaczkach bez gorzôły i bez cudzych babów? Już przeca za starygo piyrwyj sie gôdało (i śpiywało):
„Kôżdy chocia rółz wypije, bo ci to na zdrowie.
A przestaniesz być markotny, kiej zaszumi w gowie”.
Moja Haźbiytka to już tyż znô i beztóż my sie na zabawie widzymy ino przi piyrszym kónsku i dziepiyro rano, kiej mie musi zawlyc, zakludzić do dóm. I jô to wiym, iże to jes zabawa a niy roraty w „Józefce”. A na łostatek to musza pedzieć, iże terôzki zabawa to niy to co dôwnij. Muzyka dudni choby we Africe, światła blyskajóm jak na łodpustowym karasolu a gorzôła gibcij do rzici wlazuje i wali w dekel jak bimber pyndzóny we stanie wojynnym.