Jedyn lajter we Byskidzie Ślónskim wiód kiejsik hormijô turystów i łorôz ci usłyszôł kajsik ze dołu ściany chopa,kiery sie drził choby stare galoty. Potyrôł we tym richtóngu, wyjzdrzôł zeza tyj tify i uwidziôł pôra myjtrów niżyj jednygo hangniyntygo na gracach blank przelynkniónego turysty. Grajfnół do rukzaka, wyjmnół tamstela rubô sznóra, kierô skuli takich cufali zawdy smyczół. Jedyn kraniec tyj sznóry zametlôł we szlinga, drugim krajickym przikrymplowôł sie we pasie, sznóra przeciepnół bez skalny blok, a tyn koniec ze szlingóm ciepnół tymu istnymu, co tam niżyj wisiôł.
– Dziyrżij ta sznóra chopie! – wrzescy po swojimu tyn lajter.
Króm bobkówe w ślypiach przelynkniyntygo turysty szło ino ujzdrzić, iże blank ci łón niy miarkuje, co tyż to łod niygo kcóm.
– Musi, jakisik cudzy chop to jes,znacy sie, auslynder! – medikuje sie tyn gorol.
– Szprechen zi dojcz ?
– ?????
– Gawarisz pa ruski ?
– ?????
– Parlo italijano ?
– ?????
– Parle wu franse ?
– ?????
– Du ju spik ynglisz ?
– Oł, yessss !!!
– Nó, yntlich! Patrz tam jako i dziyrżij ta sznóra!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl