Hajna w ... niybie...

Hajna łod zawdy robiół to, co miôł nôjbarzij rôd: kusikowôł swoja babeczka, wgramulôł sie do prykola i na doczkaniu zasypiôł. Rółzczasu łobudziół sie wele zwiykowanego chopa łobleczónego we biôły szlafrok.
– Eeee, chopie! A co ty sam robisz we mojim prykolu? I ... i kimeś ty do sto pierónów jes? – spytôł sie tego istnego.
– Za piyrsze – łodpedziôł niyznajómy – to niy ma twój szlafcimer. A za druge, jô jes świynty Pyjter i jeżeś terôzki w niybie.
– Iże co? Jako? Twiyrdzisz, coch jô jes môrtwy? Jô przecamć niy kca umiyrać, jeżech jesce na to za mody! Jô kca na szlag, drabym wrócić sie na ta Ziym!
– Nó, chopie, to niy ma tak blank ajnfach, Hajna – łodpedziôł świynty Pyjter. – Mogesz wrócić nazôd na Ziym, ale bydziesz łod terôzka miyszkôł na wsi.
– Nó, moge łostać – pedziôł Hajna zgódliwie.
– Aleee ... – cióngnół dalszij świynty Pyjter – musisz łobrać se pod jakóm póstacióm mogesz wrócić na ta Ziym. Mogesz być psiokiym, kurzóm, łowcóm abo kóniym. Wybór przinôleżi tobie ...
Hajna deczko pomedikowôł i uzdôł, co bycie kóniym na wsi jes ci festelnie usmolóne i niy do wydzierżyniô. Pies na wsi tyż niy mô blank letkigo życiô, nôjczyńści jes uwiónzany na kecie. Łowca – niy, to tyż niy dló mie – pomyślôł Hajna. – A bycie kurzóm zdô sie być miyłe i i blank niy procne. Fyrtanie ino po placu za kokotym moge być bali i interesantne.
– Jô kca, świynty Pyjtrze, wrócić sie nazôd na Ziym jako kurza – łodpedziôł.
We łoka mrziku tyż niyskorzij znôd sie we skórze blank gryfniście upiyrzónyj kurzy. I wtyczôs prziszôł ku niymu kokot.
– Hej, ty! Pewnikiym to tyś jes ta nowô kurza, ło kieryj gôdôł mi świynty Pyjter – pedziôł kokot. – I jak ci sie widzi bycie kurzóm?
– Podwiyl co jes strôwnie, a ty tyż bółeś cowiekiym we poprzydnim wcielyniu?
– Jô bółach trzidziystolytnióm frelóm, a terôzki musza smycyć na sia kokociô hila, kokoci piyrze.
W tym mómyńcie Hajna spomiarkowôł, iże jego dupa zarozki prasknie.
– Jezderkusie! Móm ci razinku uczucie, iże cosik mi zarôzki łozerwie rzić!
– Nó, nó ja, ja ... To znacy, iże musisz śniyś jajco – pedziôł tyn kokot.
– Nale do pieróna, jak jô to móm zrobić?
– Zagdakej ze dwa razy i zaprzij sie nôjfestnij jak ino poradzisz!
Hajna zagdakôł i zaprził sie jak ino poradziół. Łorôz chlast i jajco bóło już na ziymi.
– Nóóó, to ci bóło zajebiste – pedziôł Hajna.
Zagdakôł jesce rółz, zaprził sie i wyfukło śniygo jesce jedne jajco. Za trziecióm razóm, kiej zagdakôł na côłki karpyntel, usłyszôł wrzesk swojij staryj:
– Kurwa, Hajna, zasrôłeś côłki nasz prykol!!!