Starownô babeczka ...

Moja starô na isto stoji łó mie, mô ło mie stôrani. Jô to ci tam już terôzki blank do mojigo wyglóndu szpecijalnyj wôgi niy przikłôdóm (he, he ... kiejsik bóło gynał inkaszij!). Łoblykóm terôzki na sia, co móm, bele by ino bóło snożne. Prziłobleczyni moje niy jes wybiyrne, beztóż tyż na beztydziyń łoblykóm sie blank jednako. Nó, jakeś galoty, tres abo hymda, możno kejnedy cwiter ... nagónić, zakludzić mie do sklepu to na isto srogô utropa. Pierónym niy móm rôd sprawónków łobleczyniowych i tela. Niydôwno moja starô umiyniyła sie łó mie yntlich zadbać.
– Trza by ci bóło Ojgyn kupić jaki nowy ancug! – pedziała uwziyńcie. – Idymy na miasto do składu ze gangolami!
Słówecka te wywółali wy mie jankuryjnô, krymfnô akcyjô łobrónno. We srogim przipływie mojigo łobrzidzyniô do sprawónków, umiyniółech se chycić sie wrółz za łodkłôdane na niyskorzij łod pôruch lôt schrónianie wszyjskigo we pywnicy (te porzóndki, to druge na listecku zniynôwidzóne bezy mie dziôłanie, po sprawónkach łoblyczek). Miôłech nôdziyja, iże wszyjsko sie jakosik łozlejzie po kostyrach. Ale nic z tego. Niy take nómera ze mojóm staróm.
Moja Elza doczkała aże wszyjsko gynał poschrónióm we tyj pywnicy, po czym zagrózióła, co mie łodstawi łod prykola do mómyntu aże lajstna sie nowy ancug. Rôd niy rôd musiôłech ze mojóm staróm pójńść na ta moja maluśkô „nemezis”, ta moja niyubłóganô sprawiydliwóść na Wolka do takigo ci srogigo zalónu ze prziłobleczyniym do chopów. Sumeryjô zetwała bez trzi godziny. Procno bóło – alech wydolół. Kiej’chmy już wylazowali ze tego zalónu, jô lekszyjszy ło jake tysiónc piyńćset złotków, za to ze nowym gangolym, hymdami, ku tymu nowym szlipsym i szczewikami tak mie nic, tobie nic spytołech sie moja Elza:
– A tak po prôwdzie, rzyknij ty mi ino na jakiego pieróna potrza mi bóło tego nowego ancuga?
Na co ci moja roztomiyło, tropióncô sie ło mie babeczka łodrzykła:
– Nóóóó ... przeca musza mieć cie w czymsik ... pochować!