Maluśki riter....

Jô pierónym rôd móm czytać wicne łozprôwki móndroka Paulka Wakuły. Łón ci sztyjc i jednym ciyngiym pisze swoji szpasowne kónski we cajtóngu, ftory ci sie „Angora” mianuje. Wyczytołech nowy, i zarôzki żech go ci na ta naszô gôdka przetuplikowôł, przetłómaczół. Nó, tóż poczytejcie (posuchejcie):
Kóń, szimel pod Jarosławym Kaczyńskim parsknół i zatańcowôł ci na zadnich szłapach. Prezes PiS-u łoderwôł łod ślypiów łoptikruła, bez kierô cichtowôł ci, zglóndôł gównych siył wróga. Zogón, forfeld dekowała gynstô kónsztnô mgła, ale łón gynał miarkowôł, co za tóm szperóm jes Smolyńsk – łodwiyczny, taki starodôwny ajńfart, wrótnia do Moskwy.
– Fertik? – spytôł swojich ółberstów.
– Fertik! – wyprynżół sie sztram jak stróna Joachim Brudziński. – Prziszôł tyn dziyń, we ftorym naszô, ale ino naszô, Rzeczpospolitô bydzie fest nastôwać ło naszych rodôków! Zdrôdziyli jich (jak gôdôł poyta Herbert) ło rozwidnioku, zdrôdzóno jejich gódność i pamiyńć, ale wszyjske te winowate poniysóm łodpowiydzialnóść!
– Już zgabnyli, już wystôli – łoznojmiół ze hyrnóścióm Kaczyński. – Donald Tusk, Komorowski i ta ministerka Kopaczka zgniyli we heresztach tyj naszyj IV Rzeczpospolityj... terôzki nastôł czôs na Putina!
Naobkoło łozbrzmiôł szczyry śmiych wojôków.
Kaczyński podziwôł sie po wszyjskich gymbach naobkoło, we tyj szarży, we tym angrifie mieli mu azistówać nôjwierniyjsze ze wiyrnych: Błaszczak, Kuchciński. Macierewicz, Hofman.... Wszyjske we półpancyrzach, kere blysceli jak sto diosków, przi szeblach, ze knarami fertik do strzylaniô i sajdokóma. Ku tymu azistówała jim łochótniczô choróngiyw madiarskô pod dowództwym Victora Orbána. Za niymi juzaś ze ryncami skrymplowanymi na plecach stôli judôsze, zdrajce – Ziobro, Kurski i Dorn. Łóni mieli być terôzki sam świadkóma łostatycznego, fajrantnygo trijómfu IV RP.
– Waszô wysokóść szafnie ta Moskwa jak Napolión! – pedziôł utrzidupsko Czarnecki ... Richad.
– Co tam ci jakisik Napolión! – łozjargôł sie prezes PiS-u.
– Tyn kurdupel, tyn cwerg łod żabojadów, zarôżki przecamć pitnół... my sie posiedzymy na Krymlu bez rok abo i dwa, jak... nasz Gosiewski!
– Przemysław Edgar? Nasz Przemko z Gosiewa? – zadziwôł sie utrzidupski Hofman.
– Coś ty jaki? Kajś ty do szuli łajziół? Czego cie tam uczyli? – zesztrofowôł, zjechôł go Kaczyński. – Aleksander Korwin, kiejby fto niy miarkowôł! Śtyrysta lôt tymu nazôd!
– He, he... cheba, co skorzij Ruske dupnóm w nôs tymi swojimi raketóma S-400, a przecamć deczko jich tam we tym Kaliningradzie majóm – mrónknół pod fusiskiym Kurski.
– Łostanie ino srogi cuch – dociepnół jankornie Ziobro.
– Trzimać pychole! – łozjargôł sie prezes. – Łozniesymy kacapów na naszych szeblach, jak tyn wywołany hetman Żółkiywski pod Kłuszynym! Zignalym do ataku bydóm dwa wybuchy, gynał jak we prezidynckim fligrze!
Łodpedziôł mu srogi wrzask:
– Jarosław, Polska zbôw!
Praskło rółz, zatym drugi rółz...
Prezes Kaczyński łocuciół sie. Bez łoka mrzik leżôł we prykolu blank po cichuśku i wsuchowôł sie we łodgłósy, kiere dolazowali zeza łokna. Autodymfer jakigosik zrómplowanygo, łozlajerowanygo autoka strzylôł rółz za razym.
– Nó, tóż to bół ino... śnik... – zamrónczôł łozrzywnióny Kaczyński. – Ale jaki ci łón bół gryfnisty!