Wiycie, terôzki kiej tak kuknóńć na ta „misyjnô” telewizyjô (i niy ino tam, bo to idzie nojść chnet we wszyjskich telewizyjach, radijokach i cajtóngach) to idzie spomiarkować, iże wszyjske majoryntne, te terôzki majoryntne – łod zawdy byli we politycznyj łopozycyji. A my ze kamratami trefiyli sie kiejsik we „Breku” na piwie i napoczli spóminać jak ci to kiejsik bylichmy modzi i piykni (nó, terôzki to już ino te „i” nóm łostało). I jak to tyż za starego piyrwyj ringowali my sie ze tóm kómunóm. Bóło to bez dwadzieścia lôt tymu nazôd, kiej na isto festelnie łostro my szturmowali we chorzowskich, bytóńskich abo katowskich szynkach i restaurantach, a kamraty znôjdowali uciycha na tyn przikłôd we szczylania ze szlojdrów do łozewrzitych łoknów we magistracie, we wciepowaniu wszelich sztichbómbów bez łokna do policajtowego rewiyru (wtynczôs „milicyjnygo”) abo szczylaniym biksami ze kalichlorkiym na rynku.
Rółz tyż bóło tak: Trzecigo Môja, my fest ścioprane, nawalóne jak messerszmity uzdalichmy wyjńść ze knajpy kaj zwykowo siedzielichmy, coby zrobić sie rónda po inkszych szynkach i biyrsztubach. Sroge świynto, gliny krajzujóm, przetwiyrajóm sie bele kaj. Na naszyj, jesce niy „koplowskij” Wolce ftosik fantazjyrnie ustawiół raja maluśkich flaszecek po piwie (piwo wtynczôs bóło we takich maluśkich baniatych flaszeckach). Jedyn ze naszych kamratów, jedyn snôs niy merknół, iże nadjyżdżô milicyjnô nyska, świtnół sie jedna flaszecka i poszôł z gupia fric dalszij. Drugi kamrat juzaś przifilowôł tyn radiowóz ale tyż pomyślôł, co tyn piyrszy naskwol świtnół ta flaszka cylujónc we ta nyska. Niywiela myślónc, poswôł zôcnym panoczkóm milicjónyrzóm łostatek flaszek ze raji, nó bo przecamć jak do kupy, to do kupy, kamrata dyć żysz niy łostawi sie we potrzybie! Piyrszy kamrat deczko łozdziawiół gymba, ale niy miôł za tela czasu coby sie pouwôżać, bo dyć żysz panoczki we móndurach stôli już przi nôs. Prostô mółwa, dmuchanie we ta rułka i take tam duperszwance.
– Nó ja, naprane chopcy. Na wytrzyźbiôłka śniymi! – gôdô piyrszy milicjóner.
– Eee tam, Jasiek, kiej my jich weznymy, to jak bydymy hulice patrolówać, jak nóm przikôzali? Przecamć to świynto ... – pedziôł drugi. – Panoczki weźcie i łozyjńćcie sie ...
Tuplowanie niy musieli gôdać – łozpyrskli my sie wrółz. Jedyn przenynôł we bramie magistratu, drugi poszôł pod tyjater miyjski, joch zicnół na bance we Parku Hutników. Po jakichsik dwiuch godzinach trefiyli my sie juzaś do kupy na Rynku i postanówiylichmy dalszij zwiydzać chorzowske szynki. Piwa bóło mocka, tóż tyż nóm sie humor poprawiół i wyłostrzół. Uzdalichmy zatym deczko sie przeluftować. Pokwanckali my sie belóntajóncym sie szritym we kierónku Pałacu Ślubów. Tam tyż, we takim bamóntnym widzie uzdalichmy, co poturnujymy udziylanie piyrszyj pómocy. Jedyn snôs położół sie na chodnikowych graniciokach a drugi, dziyrżónc sie dynkmalu modyj pôry, skokôł tymu piyrszymu po piyrsiowyj klocie, robiónc mu „masarz serca”. Na isto zrobióło sie festelnie szpasownie, kiej juzaś przijechała milicyjnô nyska. Bóło jesce barzij wicnie, kiej ukôzało sie, iże to te same gliniôrze. Piyrszy milicjóner wyfuknół ze autoka i ściykłym głósym wrzesknół:
– Panoczki roztomiyłe! A idźcie, kurwa, do dóm! Błôgóm wôs!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl