Gówno...

Lekcyjô poglóndowô we jednyj podstawowyj szkole. Paniczka wychówawczyni pytô dziecka jake znajóm nówości japtykôrske ze łostatnich miesiyncy. Jak zawdy piyrszy łodzywô sie maluśki Hanysek:
– Jô, jô bych kciôł cosik pedzieć!
– Nó, tóż rzyknij nóm Hanysku – gôdô rechtórka – jake to tyż ty znôsz nowe medikamynty?
– Anó, pani rechtórko, jô znóm VIAGRA...
Rechtórka łosłupiôła, i iże nie wiedziała, co na to pedzieć, spytała jesce rółz Hanyska, eźli dobrze usłyszała. Hanysek potwiyrdziół i rechtórka pytô dalszij:
– A na co tyż to jes tyn nowy medikamynt?
– Anó, pani rechtórko, to jes medikamynt na sraczka – łodrzykô Hanysek.
– Jakóż to Hanysku na sraczka. Jeżeś tego pewny? – pytô juzaś zdymbiôłô rechtórka.
– Ja, paniczko, ja! Jeżech isty, bo kôżdy wieczór moja mamulka gôdô do tatulka: A społyknij ta Viagra, to możno ci te gówno... skółczeje, styngnie...