Pauza na śniôdanie we robocie. Trzech kamratów, Ynglynder, Szkot, i Szpaniol biere sie do jôdła, napoczynô ćkać te swoje klapsznity.
Ynglynder gôdô:
– Kurwa, juzaś ze szinkóm, jô stopieróńsko niy móm rôd klapsznitów ze szinkóm, jô je stopieróńsko niynôwidza. Jak jutro juzaś byda miôł sznita ze szinkóm, to wyfukna zarôzki bez łokno!
Na to Szkot rzóńdzi:
– A jô juzaś móm klapsznita ze kyjzóm. Jak jô jutro juzaś dostana ta klapsznita ze kyjzóm to tyż wyskoca bez te łokno!
Na to na łostatku łodzywô sie Szpaniol:
– Ło kurwa! Juzaś śniôdanie ze marmeladóm. Jak jô jutro jesce rółz dostana na śniôdanie sznita ze marmeladóm, to tyż na zicher wyfukna bez te łokno!
Na drugi dziyń, wszyjske – jak zawdy – dostali te same śniôdania, wyfukli wrółz bez łokno, pozabijali sie...
Po pôruch dniach na spólnym pogrzybie...
Baba łod tego Ynglyndera rzóńdzi:
– Bylichmy fajnistóm pôróm. Po jakiymu mi niy pedziôł, iże niy mô rôd klapsznitów ze szinkóm?
Baba łod tego Szkota juzaś wajô:
– U mie gynał tak samo. Móg przecamć pedzieć ino słówecko...
Na to wszyjsko baba tego Szpaniola:
– Jô blank nic niy poradza spokopić. Przecamć mój chop łod zawdy sóm dlô sia rychtowôł se śniôdanie do roboty...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl