Tor do niyba...

Pónbóczek i świynty Pyjter łoznojmiyli tyn moderny terôzki „przetarg” , aukcyjô na postawiynie niybieskigo toru, „bramy niybieskij”. Piyrszy głósiół sie Araber.
– Môsz chopie projykt? – pytô sie Pónbóczek.
– Anó, móm! – łodrzykô Araber.
– A kostnanszlag... nó, wiela to bydzie stôć, môsz? – pytô dalszij Pónbóczek.
– Anó, tyż móm! – łodrzykô tyn istny.
– Nó tóż wiela to bydzie geldować?
– To bydzie we wercie jakiesik 900 milijółnów – łodrzykô Araber.
– Jezderkusie! A czamu aże tela? – dziwuje sie świynty Pyjter.
– Nó, 300 mln na materijôły, 300 to za robota, a 300 mój zysk!
– Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter.
Dalszij wlazuje Miymiec.
– Môsz projykt, chopie?
– Móm!
– Môsz tyn „kosztorys”?
– Anó, móm!
– Tóż wiela to bydzie stôło?
– Do kupy to bydzie we wercie 1,5 milijarda...
– Eee, a po jakiymu aże tela? – zadziwiół siew Pónbóczek.
– Nó, tóż tak wele 500 mln sztabilne, wercite miymiecke materijôły, miymiecki sztof, 500 mln na richticznô, akuratnô miymieckô robota. Nó i na łostatku mój zysk we wercie 500 mln.
– Nó, dobra, to styknie, łodezwiymy sie do cia! – rzóńdzi św. Pyjter.
Na łostatku przilazuje Polôk.
– Môsz projykt?
– Niy, niy móm! – łodrzykô ze rułóm Polôk.
– A kostnanszlag, kosztorys to môsz?
– Niy! Tyż niy móm! – łodrzykô juzaś ze rułóm Polôk.
– Nó, tóż wiela kcesz chopie za ta robota?
– Jô bych kciôł 3 milijardy 900 milijółnów złocioków.
– Jezderkusie! Chopie! A skanyś ty wzión take kwantum?
– Nó, tóż tak... jedyn milijard dlô Cia Pónbóczku, milijard dlô św. Pyjtra, milijard dló mie, a za te łostatnie 900 milijółnów Araber tyn tor, ta niybieskô brama postawi!