Wiycie, kiejsik, jake możno trzi-śtyry lata tymu nazôd, suchołech we telewizyji jednego sztramskigo karlusa (blank niy miarkuja, jak mu bóło po łojcach), ftory tuplikowoł nóm roztomajte zorty kaca, abo jak inksi godajóm – kacynjamru. Co sam byda gôwyndziół i zawrôcôł gowa? Sóm ci na isto bele jake kace. Przeca to znôcie, pra? Możno niy? Niy wiyrza chopy (babóm tyż niy)! Tym tuplym jesce ci terôzki po Zilwestrze.
Prawucko, to nôjgorzij jes, kiej cowiek mô richtik festelny brand a ku tymu, kiej sie już mu udo usnóńć, na śniku, juzaś mu sie zdo, iże tyż mô – i to ci ku tymu jesce tuplowanego – kaca.
Wiycie! Tak ci bóło kiejsik symnóm.
Łotwiyróm ślypia (wiycie, we tym śniku) i cuja: palica móm choby kalfas, we gymbie nikiej we starym tryjtku, lynzyk sztajfny jak niywyszpluchtanô fuzekla i ku tymu nabruszónô szarf nikiej sztalbyszta. Blank kalne ślypia i cerwióne choby u mycoka, u „angory”. Wszyjsko naobkoło sie chuśto, belónce i zwyrtô nikiej na naszym łodpustowym rómlu. Côłki świat jes ci do góry nogami. Take cosik to sie bali i naszymu Hermaszewskimu niy przitrefiyło, kiej pofurgnół we tyn kosmos. Nó, i ludzie! Słepać mi sie kce jak sto pierónów. Jużcić mógbych côłko srogô kana wyduldać. A we pysku ku tymu gorko i sucho, choby blank ci na jakisik Saharze.
Ludzie! Poradzicie sie forsztelować? Duldać, nic ino duldać! I to wiela sie ino dô, wiela bachory szczimajóm! Musza cosik szluknóńć ... zarôzki, bo kiej niy, to richticznie sam wykopyrtna. Cosik hornóńć, bele co i bele kaj, ino chocia jedyn szluk, coby już tyj hicy i tego piôsku we tyj mojij japie niy bóło.
Móm! Prziszołech na te idy. Nôjprzodzij musza ci ze tego mojigo prykola łoroz wypolić. Musza na gwôłt stanóńć sztram na swoji klepyty. Po lekuśku, jednóm gracóm chycić sie za gowa, drugóm podprzić sie, coby sie niy łobalić i niy prasknóńć pycholym lo zol.
Mmm, mmm, ... , jeeee ... styrca, sztram stoja, chocia mi sie we łebie, we tyj mojij palicy kolybie. Wele mie wszyjsko fyrlo, roluje sie choby na jakimsik srogim szifie pojstrzodku łocyanu.
Musza na zicher wywóniać, wysznupać kaj tu jes cosik wilgłygo, mokrygo.
Jezderkusie! Co za karasol. Jesce kwilka a praskna na pysk. Nó ale, niy. Stoja. Trzimia sie szranku i medykuja kaj możno nojść cosik do piciô. Możno we tyj srogij izbie ?
Ida. Kackóm sie po lekuśku. Nôjprzodzij trza dać pozór, coby sie niy łobalić ło szwela i niy piznóńć sznupóm we futrzina.
Darzi mi sie. Jużech jes we antryju. Blyndnóńć, łoświycić ta fóncla, ino niy bliknóńć na wiyrch, bo mi może gowa ślecieć z gnyku.
Pozór! Zaś idzie polnóńć do proga. .... Fto ci sam tela szłapek narychtowoł?
No ... już izba. Stół, fest poflekowany i łobdrzistany tisztuch, a na niym pôłno, fol pobulónych flaszek po gorzôle, zeltrówek ... możno ci śnich poślywóm cosik wodnitego? Jakiesik krałzy, glaski, szolki ... jedna bónto krałza ... ło ... do sto diosków, ło tysiónc pierónów! Tyż ci blank prózno. Króm tego ftoś do nij jesce narzigôł. Łeeee ... Nic a nic ... a w gymbie, choby ftoś do nij driny piôsku nasuł.
Wiym, wiym, miarkuja pójńda, pokwanckóm sie do aptrytu.
Jerómbol, po lekuśku, giyry sztram ... coby ino te dyliny tak sie niy kolybali. Ojgyn ... niy świdrzyć, niy kukać na boki, bo mi sie na isto zdo, iże te ściany sie brewider na mie łobalóm. Ida, tómpia jesce troszycka. Jes haźlik ... Fuj! ... Cosik capi ... Ftoś tu na zicher już ci skorzij mie bół. Możno ale tu cosik szlukna? Ała! Moja palica ... alech sie piznół ... po jakiymu ta róma wisi kole mojij łeby. Nó ... chocia łokno łozewrza, ristik luft, blikna ino, możno dyszcz abo chocia śniyg ... Ale ci mie pizło po ślypiach. Klara blyscy aże niy idzie szczimać. Trza by sam ci mieć zóntbryle ... i ani kapki wody ...
Jezderkusie, móm! Zeszły tydziyń bół u mie kamrat. Łostoł sie jedyn jabol. Ja, dyć ... nó ale przodzij musza sie zaklechtać do kuchyni, bo skludziółech tyn jabol pod ałsgus do kibla ... Ludzie! A we kokotku ani kropki wody; wczorej pukła ruła sam wele mojij chałpy i te ichnie machery wszyjsko zakurblowali.
Ida, ida ... trza niy zaboczyć, coby we antryju posuć ździebko piôskiym lebo hasiym. Niy byda sie tak przecam sakramyncko kiołzdôł i ... drzist ...
Alech ci ... prasknół na rzić. Po leku, po lekuśku, nôjprzodzij na śtyrech, za klómka ... ło pierónie, czamu te dźwiyrze tak zgrzipióm ... a we łebie mi tómpie i tyrpie ci symnóm choby cug przejechôł ... po ścianie ... i po lekuśku ... na wiyrch, sztram, stoja, ...
Fto tak klupie ... i czamu tyn zygôr tak festelnie glingô? Nôjprzodzij tyn jabol. Tuch już sznupôł, Możno ze drugij zajty. Móm! Móm gizda, łapnółech ta flaszka! Coby mi sie ino niy strzaskôł, bo ryncyska dyrgocóm, co tam dyrgocóm? Flotrujóm choby fana na Trzecigo Môja! Łodropać ino jesce ziglak i ... łodszpóntować fróp. Nale, podwiyl sie niy zicna na zesliku, niy byda jabola łotwiyrôł. Czamu te grace moje tak dyrgotajóm? Pozór! Klupia letko ta flaszka łod spodku, coby tyn diosecki fróp wyfuknół. Nó, jesce rółz! Ryp! ... Wylôz.
Ło sto pierónów ... co za cuch, co za capiynie! Przeca mi côłki kichol na nice wykrynci. Samo siara ... tego sie niy do wysłepać. To jes ci ónmyjglich!
Hmm ... wiym ... zrobia sie śniego ... grzôńca. Wrzawe wino do kupy ze tymi sam korzynióma ... mmm ... to ci je richtik maszkyt.
Przód rozżygać gazkuchnia. Kaj tusam sóm sztrachecle? Sóm, sóm. Kastrolik jes, flaszka łodszpóntowanô. Opaternie ze gazym. Pieślawo trza wlôć jabol do kastrolika. Nó, i szkyrt, szkyrt, szkyrt ... Ludzie, trzimejcie mie. W côłkij mojij chałpie ani kropki wody. Jedne co sam jes wilgłe, to prawie te sztrachecle!!!
Jużcić do tego jesce na paskuda joch sie łocuciół ze śniku. Już ci niy śpia.
Nó ale ... terôzki dziepiyro móm kaca. Jesce srogszego, barzij pieróńskigo kaca.
A tak po prôwdzie ... dostołech pypcia, smacysko na grzôńca, wypokopiółech wrzawe wino, pra ?
A niy trza bóło wysłepać ty zimny jabol???
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl