Do sklepu ze brylami wlazuje jedyn istny, zaziyrô, gawcy sie tak po wszyjskich fachach i łorôz uwidziôł bryle we wercie 200o złocioków.
– Czyście samtukej pogupieli, abo co? Na dekel wóm pizło? Co to za bryle, kiej łóne sóm we wercie aże dwa tysiónce złocioków.
– Anó, panoczku, to taki nôjnowszyjszy wynôlôzek. Kôżdy, fto je łoblecze na ślypia widzi naobkoło inkszych ludzi blank bez łachów, blank po sagu.
– Niy gôdejcie panoczku! Richtik? Kciôłbych je przimiyrzić.
Przedowaczka podôwô mu te bryle, tyn istny je łoblykô na kichol i richtik, ta przedowaczka jes przed nim blank sagô. Syjmuje te bryle – łobleczónô, zakłôdô – juzaś blank sagô.
– Biera je!
Wlazuje we tych nowych brylach do swojij chałpy, kukô, zaziyrô: jejigo baba sagô, sómsiôd jego tyż blank sagi. Syjmuje te bryle – jego baba sagô, sómsiôd tyż sagi...
– Co jes? Do sto pierónów! Jeszczech niy zdónżół dokulwitać sie ku chałpie a te bryle już sie popsowali, napoczli stopieróńsko sztinkrować!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl