Skany my sie znómy...

Móm jednego blank jesce modego sznapskamrata, ftorego poznôł przi ladze biyru we szynku u Pyjtra. Kiejsik ci łón sie dó mie prziflostrowôł (bół już festelnie chycóny) i napocznół mi łozprawiać jedna gyszichta, kierô mu sie latoś przitrefióła.
Dejcie pozór! Bo i Wóm, chopy, sie to moge przitrefić.Napocznół ci łón tak:
Styrca ci rółzczasu we raji do kasy we jednym ze tych modernych zupermarkytów. Stoja, stoja... Łorôz przifilowôłche przi drugij kasie wpatrzónô we mie jedna blóndina, kierô ci jesce tak zolytnie sie uśmiychała ku mie.
Chopy, ale jakô blóndina, gôdóm Wóm! Zarôzki przed ślypióma przelecieli mi Karaiby, klara, ftorô grzôła jak halbecka starzikowego bimbru, sztrand, rum kubanerski... !
Łostatni rółz tak sie dó mie śmiôli gryfne dziołchy, kiejech przismycół do akadymika we Poznaniu, na drugi dziyń pom impryzie, całô kista zimnego piwa. Ale to bóło możno ze dwadziyścia lôt tymu nazôd....
Ja jednakowóż dziołcha śmiôła sie dó mie drużnie i bez piwa. Jakosik ci sie łóna zdała mi znôjómô, alech niy móg se spómnieć skany my sie znómy. Pewnikiym podanô na jakosik mółdno szauszpilerka...
Po maluśku, po lekuśku, ale budziół ci sie wy mie gymboko już uśpióny insztynkt jyjgra. Taki stopieróński miszóng adrynaliny i testosterónu wypôłniôł côłki mój organizmus. I to tyn miszóng, miszmasz kôzôł mi sie jóm spytać:
– Wybôczóm mi łóni paniczko, eźli my sie znómy?
Wypadło blank niyźle. Dziołcha łykła hôczyk. Jeji ryakcjô bóła wartkô, a tyn uśmiych taki sóm jak skorzij.
– Niy jeżech blank pewnô, ale sóm łóni panoczku łojcym jednego ze mojich dziecek....
Gôdô sie, co ludzki filip, ludzki mózg poradzi we zituacyjach eksztrymalnych robić niy gorzij niźli kómputer. Mój filip bół w tym łoka mrziku we sztandzie kónkurówać ze nojlepszyjszymi. Po kwilce miôłech wszyjsko klar. Zawdy używôłech kóndónów. Przecam zdrada małżyńskô jes zawdy cufalym, ftory cioprô nerwy uważowanygo chopa. Na jakiego tyż pieróna ta zdrada małżyńskô nadbytniô metlać. Mój kómp filipowy przipómniôł mi ino trzi cufale, kiere mógli być łodstymstwym, wyjóntkym łod tyj regli.
Kamratka ze roboty, na szczyńści tak żadnô, jak noc przed geltakiym, tak żadnô, iże sama jeji gybma bóła nôjlepszym zicheróngym. Kamratka mojij babeczki ze roboty, na szczyńści po takij ilóści gôrzoły, iże mi niy do lostatka... tego... wiycie, miarkujecie...
Łostała mi ino jedna możebność, kiej mógech se zbajstlować dzieciôka na boku. Nó, tóż tyż zarôzki podzielółech sie tóm radóśnóm nówinóm ze mamulkóm tego „mojigo” niyślubnygo dzieciôka i ze setkóm kóntmanów tego zupermarkytu:
– Ja, już miarkuja! Łóni paniczko pewnikiym musieli być tóm sztriptizyrkóm , kierô moje kamraty łobsztalowali na mój polterabynd. Gynał bocza, iże za dociepniyńcie pôruch złocioków zgódziyliście sie paniczko wtynczôs zrobić to symnóm na tiszu we szpajzycimrze, i na łoczach mojich kamratów, kierzi klackali choby nôjynte.
Zrobióło sie blank cicho. Bali i kasijyrki ustali robić. Wszyjske wpatrôwali sie, wyblyszczali ślypia za rajóm na mie, i na corôzki barzij szarłatnô gryfnioczka. Kiej już wyglóndała jak rak wyjmniynty zw wrzawyj wody, wysycała bez zymby:
– Łochybiyliście sie panoczku, drzistliście sie festelnie panoczku!...
Te moje Karaiby zwekslowali sie we... Arktyka...
– Jôch jes wychowawczyni waszego synka we klasie szczwôrtyj B...
Łobsztalowôł karlus jesce po jednyj ladze, tak jakosik markotnie nóm sie zrobióło, szluknół i poszoł...