Bōł ci jedyn stary sztajger. Łostatnie już lata na grubie, festelnie usiotany wrŏcŏ po szychcie do dōm. Wartko wećkŏł wieczerzŏ nō i w te piynty do kupy ze jejigo Maryjkōm legli do prykola. Tyn sztajger – jak to bywŏ we starym małżyństwie – na szlag napoczynŏ charceć, śpi choby zabity. A ta jego Marijka niy poradzi za Boga usnōńć. Fōmluje, zwyrto sie po tym jejich prykolu ... Tak jakosik we pojstrzodku nocy sztajger sie cuci, zaziyrŏ tak na ta swoja Marijka i mrōncy:
– A cōż to tyż ty tak sie fōrt tyrpiesz sie i jachrŏsz Marijko?
– Cōż sie tak iptowato pytŏsz mōj ty roztomiyły? Chopa mi potrza i tela!
– Jezderkusie Marijko ... a skany jŏ terŏzki ło drugij w nocy wezna ... chopa?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl