Masknbal....

Rōłzczasu jedne małżyństwo napytali na szykownisty masknbal, jednakowōż we tyn dziyń baba zaniymōgła, napoczła jōm boleć gowa, i skuli tego nŏlygała fest, pilōła, coby chop poszoł sōm. Łōn deczko sie prociwiŏł ale na łostatku usuchnōł i poszŏł. Ta jego babeczka legła sie do prykola, ale tak jakosik po godzinie blank ci sie łocuciōła i merkła, co jōm już gowa niy boli. A skuli tego, co jeji chop do łostatka blank niy miarkowŏł jake prziłobleczynie sie łōna na tyn masknfest narychtowała, uzdała, co pōjńdzie jednakowōż na tyn masknbal i bydzie tego ci swojigo chopecka szpicować, szpiygōwać. Tyż ci wartko go tam wyświdrzōła i gynał przifilowała. Tańcowŏł ci łōn ze wszyjskimi babami, kusikowŏł je po gracach, karkach i licach, szeptłŏł jim tyż bele co do ucha, podszczypowŏł, i niby to bez cufal – macŏł ci je lecy kaj. A skuli tego, co i łōna przinŏleżała do szwarnych i wizgyrnych babōw, gibko ci jōm tyn łozbawiōny chop merknōł, wyświdrzōł, nō i napytŏł ku tańcowaniu. Łōna mōgła spodziywać sie dobryj zabawy, bo przecamć łōn blank sie niy kapnōł, iże fest bałamōńci i zawŏlŏ swoja włŏśno babeczka. Po pŏruch przetańcowanych kōnskach dŏł ji do wymiarkowaniŏ, forszlagowŏł ji, iże zdało by sie pōjńść kajsik, kaj jich żŏdyn niy bydzie widziŏł, i kaj bydōm se mōgli deczko pogzukać, ździebko – jak to chop ze babōm – poswawōlić. Łōna zgodziōła sie we łoka mrziku (przecamć to jeji chop), ale postawiōła jedyn warōnek, iże do łostatka niy syjmnōm ze fresōw tych swojich larwōw.
Nō, mocka nawyrobiali, bōło jim do kupy szumnie i fajniście jak nigdy do siela. Niyskorzij łōna wartko pogzuła do dōm, coby łoczekować tego swojigo chopa i deczko go łopytować.
Kej już tyn borok prziszŏł nazŏd do chałpy, ta mamzela ze fałesznościōm we głōsie napoczła go łoszkliwie pytać:
– Nō, i jakeś sie tyż to, mōj ty roztomiyły, bawiōł? Mocka ‘eś tańcowŏł, ja?
– Nō, wiysz, nicech niy tańcowŏł, bawiōłech sie na isto lichućko, niyhersko – ze jankorym łodpedziŏł chop. – Trefiōłech Antka, Jorga i Bercika, wiysz, tych mojich kamratōw ze werku i bez cŏłkŏ noc my festelnie szkaciyli...
– ?....
– Ale musza ci sam terŏzki rzyknōńć, co tyn istny, kerymuch borgnōł tyn mōj kostim, te moje przebleczynie na tyn masknbal, bezmać bawiōł sie stopierōńsko ze jednōm motylicōm i szlajzerkōm....