Rōłzczasu jedzie jedyn istny autokym. Wele niygo siedzi jego baba. Dozwolōnŏ wartkość to 100 km/h. Tyn istny jedzie ōngyfer ze takōm pryndkościōm. Łorŏz ta jejigo babeczka napoczynŏ ryjda:
– Jŏ ci już niy przaja. Po dwanostuch latach łod żyniaczki kca szajdōngu....
Chop niy gŏdŏ nic, ino prziśpiyszŏ do 110 km/h. Baba rzōńdzi dalszij:
– Jŏch sie terŏzki umiyłōwała twojigo nŏjlepszyjszego kamrata Jōłzla.
Chop dalszij nic, ino prziśpiyszŏ do 120 km/h.
Baba napoczynŏ szpekulować, łozwŏżać warōnki szajdōngu:
– Kca nasze dziecka!
Chop dalszij nic niy gŏdŏ, ino prziśpiyszŏ do 130 km/h.
– Kca cŏłki dōm i autok!
Chop uwziyńcie nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 140 km/h.
– Kca tyż na zicher wszyjske twoje kreditkarty i akcyje na moje miano.
Chop dalszij nic niy gŏdŏ ino prziśpiyszŏ do 150 km/h.
– A ty czego byś kciŏł?
Cho prziśpiyszŏ już do 200 km/h....
– A co mŏsz takigo?
Chop skrōncŏ na prociwnŏ fartbana i cedzi bez zymbiska:
– A jŏ mōm zegōwek ze luftym, luftpolster!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl