Wiycie! We wszyjskich cajtóngach, radijokach, we kôżdyj telewizyji tuplikujóm nóm, jak tyż to mómy zdrowo i dugo żyć. Ciyngiym nóm ale zakôzujóm ćkać tustego, łostrego... szmektnego, ale przepiyrajóm nôs, przemówiajóm, coby ćkać ino jakosik zielynina, i te côłke „ekologiczne” jôdło. Jô tego ale niy poradza już ściyrpieć, jô móm rôd fetowne i blank niyzdrowe warze. I beztóż tyż terôzki gôdóm Wóm, moje Wy roztomiyłe, pamiyntejmy na zawdy: życie moge być ino rajzóm ku mógile, nałónczôs ftoryj tracymy czas na to, coby dokulwitać sie ku niymu we côłkości i blank zdrówo, ze gryfnym, dobrze zachówanym ciałym. Milijóńsko lepszij jednakowóż jes sztramplować, bajukać sie po tyj dródze ze piwym i kónskiym wusztu w gorzci, ze mockóm zeksu, tańcowaniym, głóśnym śpiywaniym, i ku tyj mógiyle prziklechtać sie blank i do łostatka wypultanym i styranym, ale ze łokrzikiym: Kurde mole! Wercióło sie! Cóż tyż to ci bóła za szykownistô rajza!
Nó, a terôzki jesce ku tymu na przidôwek, dlô tych, ftorzi majóm rade fetowne jôdło, recyptura na tustô gańś – rewelacyjô!
Jedna srogszô gańś, gynał wyszpluchtanô wrażujymy do srogachnyj brytfanny, dociepujymy rajn nelki, cimt, pokrapiymy citrółnóm... Tak narychtowanô gańś zalywómy glaskóm biôłego wina, glaskóm czerwiónygo wina, dodowómy seta ginu, seta kóniaku trzi achtliki czystyj gorzôły, achtlik biôłego rumu, i musowo pół glaski tequili.
Warzi niy myszymy parszczyć, skwarzić ani piyc. Gańś mogymy wypierdolić, bo jes niyprzidajnô. Ale jednakowóż, tóż dyć.... zółza! Zółza jes ci... szmektnô... palcyska ino lizać!
Aha! Ta gańś musi być zakatrupiónô, zagorgolónô, bo inakszij ta gadzina wysłepała by côłkô... zółza!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl