Buchalter....

Rółzczasu jedyn istny (blank po sztudiyrówaniu) znod robota we Urzyńdzie Skarbowym za buchaltera. Zarôzki tyż, tak na piyrszy łogyń, miôł łobadać, sprôwdzić buchy podatkowe jednego starego rabina. Rabi dôł ci mu côłki sztapel tych jejigo sztojerbuchów i tyn istny wypokopiół, iże wciśnie za bôlek tego rabina, zrobi tego rabina za błôzna.
– Rabi – rzyknół ku niymu – widza, iże kupujóm łóni, sprawiajóm se łóni mocka świycek.
– Anó, ja, dosik trocha łónych kupuja. – łodrzykô rabin.
– A co łóni robióm ze tym waksym, ftory skapuje i ze tymi niydopôlónymi świeckóma? – pytô dalszij tyn buchalter.
– Anó! Dobre pytani. – pedziôł rabin. – My to sztaplujymy i kej uzbiyrô sie côłki pakyt posywómy to do producynta, a łón, jak dôwnij, tak i terôzki posywô nóm jedyn pakslik darmowo.
– Ja, miarkuja. – łodrzykô buchalter, blank niyrôd z tego, iże take blank niy ajnfachowe pytani miało takô ajnfachowô łodpowiydź.
Medikowôł tóż tyż dalszij i po jakisik pôruch minutkach pytô sie juzaś:
– A rzyknijcie mi panoczku rabinie jak to u wôs jes ze sprawianiym se tyj waszyj zwykowyj macy? Co robicie ze łograbkóma, bździnkóma , ftore wóm łostôwajóm?
– Anó, panoczku, zbiyrómy je, i kiej jes jich już côłki paketlik posywómy do producynta, a tyn, jak dôwnij, tak i terôzki posywô nóm jedyn pakslik darmowo.
– Nó ja, miarkuja! – łodrzyknół tyn buchalter i jesce barzij medikuje jak ci sam podyjńść tego rabina.
Po jakimsik łoka mrziku pytô sie juzaś fałesznie:
– Nó, dobra panoczku rabi! A co robicie ze „napletkóma”, ftore wóm łostôwajóm po tym prziwykowym łobrzyzaniu?
– Anó, sam tyż niy ma żôdnego marniyniô i utratnóści. Wszyjske je gynał zbiyrómy, zamlujymy i kiej uzbiyrô sie już gryfny paketlik posywómu do... Urzyndu Skarbowygo!
– Do Urzyndu Skarbowygo? – dziwuje sie zgańbióny buchalter.
– Anó ja, do Urzyndu Skarbowygo... a łóni ze tego urzyndu posywajóm ku nóm takigo maluśkigo kutasika, takigo niywydarzónygo ciulika jak wy panoczku!