Kajsik we latach 60-tych, starzik-Italijok idzie do spówiadaczki, idzie sie wyspówiadać i gôdô do kapelónka we suchatelnicy:
– Bez łostatniô wojna ukrywôłech we mojich chałpie na górze jedna szwarnô dziołcha...
– Ooo, to na isto szykownisty uczynek. – pedziôł kapelónek. – Ale ze tego to na zicher niy musisz sie spówiadać, blank niy musisz sporzóndzać ze tego.
Nó, ja.... – łodrzykô starzik – ale łóna łodpłôcała mi sie... zeksym, fest łostrym zeksym!
– Synu! – rzóńdzi kapelónek. – Wojna ze wszyjskich czyni grzyszników... jeżeś łozgrzyszóny!
– Nó tóż berga mi ze serca śleciała direkt na plynckiyrz! – łodpedziôł starzik. – Ale móm jesce pytani przewielybny...
– Nó, pytej!
– A czy jô łónyj móm pedzieć, iże ta wojna już sie skónczóła, iże już dôwno bół fajrant tyj wojny?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl