Sobota na łodwieczerz. Glingô mobilniok we chałpie łod guliktauchera...
– Witóm gryfnie! Sam jô, Kowalski, wasz dómowy dochtór. Bydóm łóni tak dobrzi i przijńdóm ku mie, bo mi sie haźlik zatkôł, do łostatka zafrópowôł.
– Bogać tam, panoczku dochtorze! Jes sobota na łodwieczerz. Jôch jes we ancugu i lakszułach, i zarôzki gzuja na schôdzka.
– Prosza wôs panoczku! Jak wy môcie jakiesik problyma ze zdrówiym, to jô zarôzki ku wóm przilazuja, i to ło kôżdyj porze dnia i nocy.
– Nó, dobra... chnetki byda.
Tak po jakichsik piytnôstuch minutkach guliktaucher klupie do dźwiyrzy tego dochtora. I richtik, łobleczóny we szykownisty ancug i ze fajnymi lakszułami na szłapach. Dochtór wiydzie go do haźlika i pokazuje mu zatkany aptryt. Tyn guliktaucher kukô rajn. Cmónkô opaternie. Wycióngô ze kabzi jakiesik pile. Wciepuje je rajn do tego aptrytu i rzykô:
– Dobra. Terôzki panoczku bydziecie musieli bez jakiesik dwa dni świdrzyć, kukać na tyn aptryt. Jak niy bydzie żôdnyj poprawy, to zaglingejcie dó mie we... pyndziałek!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl