Nasz Jan Paweł II trefiół po śmiyrci do niyba. Nó ja, ale pokôzało sie, iże we tym niybie jes pierónym liche, niycherske jôdło. Kiej tak sie tyn nasz JP II szpacyrowôł po tym niybie kuknół bez dziurka łod klucza do czyśca i zdôwało mu sie, iże tam majóm na isto ło wiela lepszyjsze jôdło. Zatym juzaś kuknół bez inkszô dziurka łod klucza do piykła. Zaziyrô a tam balanga we nôjlepsze, a ku tymu prosiôk ze grila, zimny biyr, fajnistô muzyka... nó, ino żyć a niy umiyrać...
Deczko snerwowany pyndaluje JP II do Pónbóczka i rzykô:
– Mój ty Pónbóczku! Jak tyż to jes, iże u nôs jôdło jes take liche i blank niy szmektne? We czyścu już majóm ło wiela lepszyjsze jôdło, a tam we tym piykle ćkajóm wszyjske same ino maszkyty i szpecyje.
– Bo dzisz, mój ty roztomiyły... dló nôs dwóch blank niy werci sie warzić!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl