Rółzczasu jedyn istny puściół sie ze byzuchym do przociela. Kiej już sie ku niymu przikludziół uwidziôł na auffarcie autok, côłki łobciepany liścióma, łodrôpany, ze astami we strzaskanych łoknach i ku tymu ze flekami kwie na masce tego autoka. Wkarowôł do jego chałpy i łod szweli pytô sie tego swojigo przociela:
– Co sie stanóło? Co jes ze twojim autokym? Miôłeś jakisik niyszczysny cufal?
– Anó, wiysz, łozjechôłech mojigo... juristy, mojigo anwaltera...
– Nó ja, to by tuplikowało fleki kwie na masce autoka, a reszt?
– Wiysz, tyn stopieróński łochyntol pitôł bez park, bez naszô grinanlaga!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl