Dwa łożyroki....

Dwa łożyroki, sroge naprańce mieli szkrabka na to, coby cosik szluknóńć tela, co mieli do kupy ino śtyry złocioki za kiere tak by tak nic by niy erbli. Na łostatek jedyn śnich gôdô do drugigo:
– Ściepnymy sie i lajstnymy sie takigo modernego „hot doga”.
– „Hot doga” ? – dziwuje sie tyn drugi kamrat. – Ale po pieróna ? Przeca jô kca cosik luchnóńć !
– A dyć tóż. Zrobiymy tak: lajstnymy sie tego „hot doga”, wyjmnymy śniego ta knóbloszka i jô sie jóm przikupluja do bóntka. Zajńdymy niyskorzij do szynku, łobsztalujym po sznapsie i wysłepiymy. A kiej przijńdzie do bulyniô, ty gryfnie uklynkniesz i napoczniesz muldać, cyckać ta knóbloszka, chobyś mi robiół „loda”. Gospodzki nôs w te piynty wyciepnie i niy bydymy musieli bulić.
Jak uzdali, tak tyż i zrobiyli. Łobsztalowali sie dwa sznapsy, luchnyli i łodgrali tyn tyjater. Szynkorz jich wyciep i zakôzôł jim wrôcać sie nazôd. Zbajstlowali ci tyn tyjater we cheba piytnôstuch szynkach.
– Wiysz co? – rzóndzi na łostatku tyn drugi. – Przełónacymy sie rolami, zamiyniymy sie bo mie już pierónym łómie we kolańskach ... Ty terôzki wrajzisz se do galot ta knóbloszka a jô byda łodgrowôł tego „loda”.
– Chopie, a co jô móm rzyknóńć ? Jô już zapodzioł ta knóbloszka we trzecij kaczmie ...