Łozprowka ze starym gospodorzym...

Wiycie, kiejsik bez cufal podsuchôłech jak jedna dziynnikôrka ze naszygo „Gońca Górnośląskiego” łozprawiała ze deczko zwiykowanym samtyjszym, pniokowym gospodôrzym przi jego łokróngłym gyburstaku.
– Rzyknijcie mi panoczku – pytô sie ta żórnalistka – jak tyż to wyglóndô u wôs we familiji taki ajnfachowy dziyń we tydniu.
Starzik podropôł sie po palicy, pomedikowôł deczko i napocznół:
– Hmmm, jak by to wóm paniczko pedzieć. Cucymy sie ze mojóm staróm tak kole siódmyj, zatym swadźbiynie ...
– A co to je te swadźbiynie? – wtykô swoji ta dziynikôrka ...
– Nó, to by szło pedzieć, iże to jes „aktiwnóść zeksualnô” ... Nó, tóż cucymy sie kole siódmyj, zatym aktiwnóść zeksualnô, idymy do kuchyni na śniôdanie, zatym juzaś aktiwnóść zeksualnô, jô niyskorzij czytóm jakisik cajtóng, a moja starô sprzóntô pomiyszkanie ...
– Nó, to gryfnie! A dalszij?
– Nó, jesce przed łobiadym aktiwnóść zeksualnô i wylazujymy do kupy po sprawónki ... Wrôcómy sie nazôd, aktiwnóść zeksualnô, jô zaziyróm na telewizyjô a moja babeczka rychtuje letkostrôwny łobiôd.
– Nó, tóż môcie wszyjsko poukłôdane ...
– Ja, mómy. Niyskorzij siadómy do łobiadu, lampus czerwiónego wina, aktiwnóść zeksualnô, zatym maluśkô połobiydniô drzimota. Po jakijsik godzinie idymy do łogródka na friszny luft, aktiwnóść zeksualnô, cosik tam porobiymy ze krzami i kwiôtkami, wrôcómy do chałpy podwiyl sie niy zrobi chłódno. Skorzij wieczerzy juzaś aktiwnóść zeksualnô i zatym zicujymy przi tiszu ...
– ....?
– Po wieczerzy, kierô poniykedy sie deczko uniyskorzi, aktiwnóść zeksualnô i lygómy do prykola.
– Musza pedzieć panoczku, co jô wôs na isto pódziwióm, wyście mie blank łocałbrowali ...
– Blank niy miarkuja skuli cego? Przeca kôżdy dziyń podany na inksze!
– Pódziwióm wôs za to, iże we waszym wiyku sómeście panoczku taki aktiwny zeksualnie!
– Gôdôcie paniczko łó mie, ja? – zadziwôł sie jubilat.
– Ja, ja! Nó bo jakóż inakszij móm spokopić wasze słówecka – aktiwnóść zeksualno?
– Ganc ajnfach! Moja starô pierdoli bele co i dupa mi zawrocô!