Bóło to jakiesik pôra tydni tymu nazôd nałónczôs ausrajzy we góry. Bóło nôs pôruch we autoku. Wszyjske jak przonôleżi do porzóndku. Nó, chnet wszyjske – króm „modego”, ftory wrôcôł do zdrowiô po côłkonocnym gyburstaku.
Pauza we naszyj rajzie. Jakosi niysrogô dziydzina. Doś podrzyndnô kaczma, takô tanc-buda nafolowanô chnet do łostatka „lokalnym folklorym”. Dwie izby. Siedzymy we jednyj śnich, szlukómy pomaluśku kafyj, a mody we festelnym stanie niyważkóści przelywô sie ze stołka na tisz i mamlo plastikowy tisztuch.
Łorôz do szynku wparzół jakisik bykol, paker we ludowym prziłobleczyniu ... taki, wiycie – cwaj mal 150 kilo. Ślypia przekwióne, blank choby u angory. Lôtô miyndzy tiszami choby gupi i wrzescy:
– Chudy! Chudy! Kajżeś ty k..wa mać jes?
Zetwało to kwilka. Chop corôzki barzik wnerwióny, łobôlô szynkowe stołki, sznupie pod tiszami eźli tam możno tyn chudy sie niy zadekowôł. Ludzie letko wylynkniynte, łozprôwki ucichli. My tyż stojymy ło to, coby niy wlazować jimu we ślypia – przeca blank niy miarkujymy samtyjszych zwyków.
Łorôz mody sie budzi. Ze zadziwiyniym łozglóndô sie naobkoło (łostatnio bół przecamć we autoku), wystawiô graca w kiyrónku drugij izby i wołô cosik we tym napranym widzie. Zatym juzaś prasknół pycholym – jak to śpiywôł Wiesław Gołas – we „kotlet schabowy, paniyrówany”.
Tyn łozeźlóny paker kwilka medikuje, zatym drab gzuje we skôzanym kiyrónku i wrzescy choby go ze skóry łobdziyrali:
– Chudy! Chydyyyy ...!
My we letkij dziwocie. Decyzjô ... wartko sie wykludzómy samstónd. Kóntman moge niy być rôd ze naszyj hilfy. Krótke smówianie sie, fto smycy modego do autoka, fto łostôwo coby zabulić. Sztartujymy we łoka mrziku ...
Łoroz tyn bykol wkarowôł nazôd do tyj naszyj izby. Smycy ci jakigoś istnego za szkrawitel. Łozglóndô sie fest nerwyjs naobkoło. Ujzdrzôł modego. Napoczynómy we panice śmiatać. A tyn bifel ciepie ku nóm:
– Dziynki! Chopie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl