Dwiuch Polôków wykludziyli sie na Saksy do roboty. Najimôł jich jedyn bauer do posztrajchowaniô drzewniannego pota. Z rańca dôł jim dwie biksy zielónyj lakfarby, pyndzle i łostawiół przi robocie. Klara blynduje choby sto diosków, dtopieróńskô hica, słepać sie kce ... Chopcy wymiarkowali, iże jedna biksa lakfarby blank jim styknie i zarôzki tyż ta drugô skalyli za pôrã flaszek piwa. Sztrajchujóm tyn pot blank ciyniuśko, szporobliwie ale tak by tak, niźli doszli do łostatka, farby niy stykło. Nó, i mieli festelnô zagwózdka jak ci bauerowi wytuplikować po jakiymu laku brachło. Uwidzieli, co za gródkóm pasie sie kóń łod tego bauera. Wytrzili pyndzlym rest lakfarby ze biksy i ufifrali kóniowi morda na zielono. Na łodwieczerz przilazuje ku nim bauer.
– Nó, chopy, czamu te śćwierć pota niy ma posztrajchowane?
– Anó, panoczku, zajimali my sie tym potym, sztrajchujymy gynał, łorôz łobyrtóm sie po lakfarba a sam tyn kóń côłko ta lakfarba wysłepôł nó ... i tyj lakfarby już niy stykło ...
Bauer dugo niy medikowôł, inó sióngnół po knara, po takô tuplówa i prasknół tego kónia. Kóń – zezwłôki. Polôki łozdarli sie jak stare galoty:
– Panoczku! A skuli czego zakatrupiyliście tego kónia? Skuli biksy lakfarby?
– Niy, niy ino ... tyn kóń mie już za tela prziszôł – łodpedziôł bauer. – Dwa tydnie tymu, kiej sam byli inksze Polôki i stôwiali tyn pot, to tyn gizd jim półowa desek zeżar!!!.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl