Pónbóczek i ... Yjwa...

Rółzczasu we rajskim łogrodzie Yjwa napasztła Pónbóczka:
– Mój ty Pónbóczku! Móm srogô utropa.
– A ło co ci sie rozłajzi Yjwo?
– Jô wiym, jô gynał miarkuja, iże dziynka tobie jô sam egzistjyruja, i móm ku tymu tyn przepiykny łogród, wszyjsko gadzina naobkoło, i ta cyrkuśno i szpaśno szlanga, ftorô jes moc lepszyjszô łod tego „wibratora”, ale jô tak ganc ajnfach niy ma szczynsnô i bezutropnô...
– A po jakiymy, ty moja roztomiyło Jywko?
– Jeżech, Pónbóczku, blank samotnô i tak prôwdóm to mi sie rzigać kce tymi pónkami, jabkami, bo samtukej blank nic inkszego niy ma do jôdła.
– Hmm, Yjwa, tóż byda ci musiôł stwórzić jakigosik... chopa...
– A co to za diosek tyn... chop?
– Tyn chop, dziołcha, bydzie na isto fyjlernym stwórzyniym, i bydzie miôł ku tymu mocka łoszkliwych włôściwóści: niy bydzie poradziół suchać ani tyż niy bydzie móg sie wczuć we cia. Bydzie ale napasztliwym rozparzołkiym, bydzie cyganiół, machlowôł i kminiół, zdrôdzôł. Zółwizół bydziesz miała śniym procne życie. Ale... bydzie łod cia srogszy, gibszy i barzij sztramski, festelnie dobry do gywechtu, szarpaczki i na gón. Bydzie tyż ale wyglóndôł iptowato, kiej sie już ło szaroku łocuci, ale łod siela niy bydziesz już na nic wajać i lamyńdzić. Jô ci go ugróntuja na taki szimel, coby ci zawdy dowôł mocka fizycznygo spôłniyniô i prykolowygo wygodzyniô. Bydzie ci tyż łón deczko jak dziecio: sztyjc bydzie sie zabawiôł fusbalym, słepaniym piwa, pierdzyniym i łoglóndaniym telewizyji. Bydzie tyż ku tymu niystarowny, płóchy i niy za tela udatny i szprymny, beztóż tyż bydzie ciyngiym potrzebowôł twojij dorady, coby blank na ipty i ćmiyla niy wylazować.
– Nó, fajniście sie tego suchô – rzykła Yjwa ze pośmiywnym lachym. – Ale, rzyknij mi ino mój ty Pónbóczku, we czym tak na isto tyrczy paść, szłapka?
– Nóóó... hmmm... mogesz takigo chopa sie lajstnóńć ale pod jednym, jedzinym warónkym ...
– A jakim to, mój ty roztomiyły Pónbóczku?
– Wiysz, łón bydzie iptowaty, grubelacki, soróński, chamliwy i dosiybny chamkrojc, beztóż tyż musisz mu weprzić, iże to łón bół stwórzóny blank piyrszy! Pamiyntej dziołcha, to jes naszô tajymnica... Wiysz, miarkujesz? Tak miyndzy nami... babami...