Łozprawiôłech kejsik bez mój mobilniôk ze kamratym canarctym, zymbokiym. Dolazuja do chałpy, wlazuja do siyni, widza, iże we mojij brifkastli cosik jes. Sztyjc gôdóm i łotwiyróm tyn mój kastlik, wybiyróm śniego wszyjsko i drugim daklym słysza, iże ftosik ślazuje po słodach ze wiyrchnigo sztoku: kuśtyk ... kuśtyk ... kuśtyk ...pffff ... kuśtyk, kuśtyk – sómsiôdka pod biyrlami biydzi sie ze słodami, jes już chnetki na dole – kuśtyk, kuśtyk ... pffff ... kuśtyk ...
Jô staróm sie zawrzić ta brifkastla, udziyrżić to wszyjsko w gracach i ciyngiym snadnóm rzecóm gôdóm .....
– I coś pedzioł Ernst?
– ....
– Jesce jedna łoszkliwô mamzela zrobióła ci haja, bo kciała mieć wystôwajónce zymbska ....
– ....
– Ja ... Ło jezderkusie! Sto pierónów!
Kuwerty ślecieli mi na zol, a jô ze mobilniokiym przi daklu filuja na ta łopartô na krykach sómsiôdka, kierô tyż dziwo sie na mie przelynkniónym wezrokym.
– Eeee, witóm paniczko ... Eeee, możno, eeee wóm spómóc?
– Ło mój ty Pónboczku! – rzykła zafucanym głósym. – Musza sie wrócić nazôd!
Kuśtyk ... kuśtyk .... kuśtyk ... pffff ... kuśtyk ...
A jô styrca ze mobilniokiym przi uchu i blank niy poradza sie pochytać, niy niy poradza nic spokopić. Sómsiôdka wlazuje polekuśku nazôd po tych słodach i nôgle łobracô sie ku mie i gôdô:
– Jezderkusie! Jak to dobrze, co jô panie Ojgyn na wôs natrefióła ... spómniało mi sie, coch przepómniała dóma ... mój gybis ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl