Kiejsik ci Antek Pikulik smówiół sie ze kamratym na gón we nocy. Rano przikwanckôł sie Antek nazôd do chałpy i rzóndzi do swojij staryj:
– Nó, tóż gôdóm ci, styrcy sie taki gryfny hazoczek na chodniczku i kukô, zaziyro ci tak na mie. To jô nic, ino gywera do łoka, wycylowôłech i ryp ze łobiuch rułów łorôz. A tyn hazok nic ino dalszij na mie wrazitko filuje. To jô tyż nic, ino gywera do ślypia i juzaś gruch ze łobiuch rułów. A łón tak jak stôł, tak styrcy i nic ci sie symie niy robi. Jezderkusie! To jô juzaś biera ci ta moja srogô gywera i piera w niygo ze łobiuch rułów, drugi rółz, trzeci ... ażech ci wszyjskie moje patróny wyszczylôł. A łón, dej sie pozór, dalszij nic !
– Jezderkusie, niy metlej tela, môsz go yntlich ?
– Niy, niy! Bo dzisz Erna, łón ci bół blank guchy i niy usłyszôł ci tego mojigo szczylaniô!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl