Kosmodróm.....

Wiycie, kiej u nôs byli take casy, iże we gyszeftach ino łocet bół, gorzôła na szkartki i łod piyrszyj po połedniu, a apluziny i citrółny ino przi Godach. Wszyske angyjbery sztyjc pitali do Miymiec, do Austrijoków abo do Hameriki. Ino Antek ze Franckiym wypokopiyli, iże machnóm sie rajza do Ruskich a niyskorzij wyranżyrujóm wszyjskich, i pitnóm do Japonii ... I tak ci sie znodli na ruskim „kosmodrómie”.
Łamżóm tam a nazôd, przetwiyrajóm sie bele kaj, trocha jejim sie cni. A we gymbie sucho, choby na pojstrzodku Sahary, robić niy ma co, bo Ruskie jesce barzij łod Poloków majóm rade, coby grace i szłapy mieli pokój a gowa myśleć niy musiała. Szczelół tydziyń, dwa i Antek niy szczimôł.
– Suchej nó Francek, jô tego już móm za tela, jô sie musza cegosik szluknóńć, bo uświyrkna choby kaper abo harynek bez wody i ci tu na zicher wykopyrtna.
– Antek ustóń gupieć mamlasie, tu jes „kosmodróm” i do nôjbliższyjszygo „mónopolu” bydzie jakiesik dwiesta kilomyjtrów. Kaj ty nôjńdziesz sam jakosik gorzôła abo chocia jabol?
– Łobejzdrzij sie ino Francek, gafnij sie. Naobkoło sztyrcóm roztomajte rakety, to wszyjsko furgo, hajcuje sie, tam ci musi być cosik dló nôs, miarkujesz ?
– Nó, możno môsz i recht Antek. Na isto muszymy cosik wypokopić!
Jak pedzieli, tak zrobiyli. Tak jakosik na łodwieczerz nacylowali dwa ajmery i jedna kastla na wóngle, łapli szwóng i kiej sie ino kole gastahauzu dlô wojôków zrobioło sie deczko alflalfu, zetrwali kwilka i polejźli posznupać ci wele tych raketow. Antek sie zwyrtnół, pomachlowôł tymi kokotkóma, cosik napoczło ciurlikać, kidnół łycko do krałzy i dôł Franckowi, coby łón zrobiół kostpróba.
– Wiysz Antek, dobre to niy jes ale ... fest łostre. Nó, to sómy w dóma, bo to musi być cosik kole gorzôły.
Nafilowali côłkie dwa łocyngowane kible i pomaluśku, cichuśko zaklechtali sie nazôd na jejich kwatyra. A, iże mieli już fajrant (bo przeca i tak gówno mieli do roboty), siedli sie kole żeleznioka, jedyn na zofie, drugi na zesliku i napoczli ci słepać. Wyżarli wszyjsko do imyntu i ślegli naprane kiery kaj fto stôł.
Łoziym rano. Fakla na sztyndrze roncz sie smyndzi. Łorôzki ... drrr, drrr, drrr – telefón glingo. Antek niy côłkiym przecucony i mónter, w gymbie mô choby we starym tryjtku abo choby wećkôł ci staro fuzekla, sztreknół sie ze tych dylinów, wartko chyciół za suchôwka i wybeblôł, tela co poradziół:
– Suchom, tu jô Antek. Fto gôdô ?
– A tu jô, Francek. Gôdej mi zarôzki jak sie cujesz? Jes ci co, abo niy?
– Niy. Mie nic niy ma, ino mie trocha gowa boli a ... a ta masara, kierô deptô mi sam po gipsdece, to ci tak pierónym tómpie, choby śtyruch hajerów fedrowało na côłki karpyntel, nikiej za Giyrka.
– Nó, toś jes sztramski fest Antek. To mi sie zdo. Ty môsz ale łeb! A ... srôłeś już dzisiôj ? Ja?
– Nó, jesce niy, jesce niy .... A po jakiymu sie mie pytôsz ło to Francek ?
– Anó, tóż dej sie festelnie przi tyn sraniu pozór, bo jô .... bo jô, to terôzki ... ze Tokio dzwónia. Wiysz ?