Motorad....

Pôra tydni tymu nazôd przikludziyli sie do Piekôr dwa chorzowskie elwry: Achim Bregula i Bercik łod Majzlinyj na tyn fajer – kiej pizło piynôście lôt tymu naszymu radijokowi Radio Piekary. Łamżóm tak po tych Piekarach, deptajóm i łoroz ci uwidzieli kole tego „Domu Kultury” motorcykel ze przikuplowanóm prziczepóm. Achim ze Bercikiym tak ci gawcóm sie na tyn motorcykel, kukajóm ze kôżdyj zajty, i kiej już spokopiyli, co chop łod tego motoradu słepie kajsik we szynku i za gibko niy wylejzie, Achim gôdô do Bercika:
– Te, Bercik wiysz ty co? Pódź, sjadymy sie na tym pieróństwie.
– Cóżeś ty blank łogup? Jak to sie sjadymy, kiej my blank niy wiymy jak tyn dinks fónguje?
– Dej pokój Bercik, jô tam zawdy sie dóm w dupie rady, przecach jes ślósorz i niy take fizymatynta żech bajstlowôł!
Nó, tóż jak pedzieli, tak zrobiyli. Achim siednół na zic tego motorcykla a Bercik fuknół do prziczepy. Achim pomachlowôł, połónacół tymi kneflóma, wajchami, maszina zawyrcała, drzistła smyndym i poszli ....Przekulali tak dobre pôranôście kilomyjtrów, aże sam do nôs na Pnioki i łoroz motor zdech, maszina blank sztopła, zabrymzowała. Bercik zafucany, usiotany, zgrzóny jak sto diosków, blank ci dychu niy poradziół łapnóńć.
– Bercik, co to, zmochanyś, jeżeś blank ab, chobyś siedym tón wónglô ściep do pywnice?
– Ło ty giździe, ło ty pieróński łoszkliwcu, łochyntolu, a coby cie sam zarôzki pierón szczelół ! Taki ze cia kamrat. I jesce sie choby ipta pytôsz co mi sie stało? Przeca we tyj dioseckij prziczepie niy bóło spodka, niy bóło zoli i ... beztóż bez côłkô dróga ze Piekôr aże sam na Pnioki, musiołech piechty pyndalować, a ty lómpie, strupie diosecki chobyś blank łoguch bez ta dróga!