Kiejsik jedna klôsztornô panna, Gryjta sie mianowała, trefiyła bez cufal do piykła. Festelnie przelynkniónô glingo do świyntygo Pyjtra i gôdô:
– Tu jô, szwestra Gryjta! Ftosik sie fest majtnół !
Ekleruje wszyjsko co i jak, i świynty Pyjter łobiycôł ji, co te chachniyńcie wartko bydzie sproszczóne. Nó ja, świynty Pyjter miôł moc na gowie blank ci łó nij zaboczół. Na drugi dziyń ta paniynka Gryjta juzaś szkyrto do tego świyntygo Pyjtra:
– Jô festelnie proszã coby mie samstónd w te pyndy zebrać ! Dzisiôj na łodwieczerz nasztymowali tako srogo, modernô „orgia”! I wszyjskie na nij muszóm na isto musowo być!
Świynty Pyjter przejón sie tóm klôsztornóm pannóm i juzaś snochwiół, iże jak nôjgibcij wszyjsko zeżynie, sporzóndzi. Nó ja, i dismal przepómniôł ło tym. Spomniôł sie ło tym, kiej juzaś usłyszôł zwónek telefółna. Opaternie dźwigô ta suchôwka i łoroz słyszy:
– Serwus Pyjter, tu Gryjtla. Niy trop sie, niy zawrocej sie tym gowy ... Wszyjsko jes na isto do porzóndku !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl