Byli ci sam u nôs we Chorzowie moje kamraty, kiere ci kiejsik, jesce we latach łoziymdziesióntych pitli do dôwniyjszego EF-u. Przijechali, podeptali tu, i tam, bele kaj, aże jedyn śnich, Georg ze swojóm staróm (Dolores ci jóm mianowali, ale już we Miymcach), przikarycyli sie do nôs na tôrg, na Barskô.
– Môcie tómaty ? – pytô sie ta baba łod Georga, ta côłko Dolores ze łodzysku.
– Mómy – pado handlyra.
– Take maluśkie ino? U nôs, to ci sóm dziepiyro tómaty, takeeeeee ...
– A te maluśkie, to co to jes? – pytô sie juzaś ta Miymra ze łodzysku.
– A byrki, gruszki, kiejbyście paniczko niy spokopiyli – padô gryfnie handlyra.
– Byrki, gryszki, take maluśkie? My to u nôs we Miymcach mómy takeee... take ci sroge ... iże ho, ho...
Handlyra polazła na zadek tego jeji sztandu i po jakimsik łoka mrziku smycy gryfnistô, srogo bania...
– A take sroge fandzole nikiej ta, to tyż u wôs we tych zasmolónych Miymcach tyż już môcie ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl