Dziynki...

Spómniało mi sie jak idzie rozeznować łod sia Polôka, Miymca lebo Amerikóna? Anó, to jes tak, dejcie pozór!
Kiej ftosik na dródze napasztnie Amerikóna i rzyknie do niygo:
– How do you do? To tyn zarôzki luftuje zymbiska, lachnie sie i gôdô:
– Good! Fine! All right! I’m feeling well!
Kiej ftosik juzaś sztopnie Miymca i sie go tyż spytô:
– Wie geht es Ihnen? To taki Miymiec zarôzki tyż gybis pokazuje i ze śmiychym rzóndzi:
– Fein! Gut! Groβartig! Wohl! „Gesund und monter!!!!
A kiej tak nagabnóńć, zaszterować Polôka:
– Co tam u ciebie, co słychać? Tóż zarôzki napocznie łozprawiać, iże go zymbiska targajóm, mô platfus, klamfadry i plynckiyrze, starô go ciyngiym nerwuje i świekra poradzi mu tak dopolić, coby móg jóm na suchyj aście hangnóć. Ku tymy jesce jejigo dziecka niy sóm usuchliwe a we robocie majster dowo mu nôjgorszô robota i pies łod tego łoszkliwca sómsiôda, ciyngiym mu srô na jejigo sztrółdekel.
I wiycie co jô wypokopiół sie kiejsik dôwnij? Ano, skuli tego coch mocka po świycie wandrowôł i moga rzyknóńć ło sia, iżech jest jakisik tam Ojropyjczyk. A juzaś beztóż, coch jes Polôk, musza być i wajała, szkamrała. I kiej tyż mie ftosik na dródze napasztnie:
– Ojgyn, i co tam u cia? Jak ci leci? Wartko mu poradza łodpedzieć:
– Dziynki! Corôzki gorzij!!!
I tak nikiej Miymiec lebo Amerikón krótko, znacy kurz und bindich, i jak echt Polôk – ździebko żech pojamrowôł, pra?