Rôłz tyż te moje dwa kamraty Acik i Lojzik poszli sie do szynku coby cosik deczko pojeść. Siedli sie wele stoła i łobsztalowali sie po ajsbajnie. Nie zetwało pôrã minutek i tyn gospodzki przismycół jim te łobsztalowane ajsbajny tela, co jedyn bół myńszy a drugi deczko wiynkszyjszy. Acik zarôzki łapnół tyn sporszy i wrajziół sie go na swój talyrz.
– Poleku, poleku – pado na to Acik. – a po jakiymu razinku tyś sie tyn sporszy nafolowôł na twój talyrz?
– A ty, a ty jak byś zrobiół, kiejbyś bół na mojim placu? – pyto sie Lojzik.
– Nó, jo to bych pewnikiym wzión sie przodzij tyn myńszy !
– Nó, i dzisz! Coż to kcesz? Jô sie zarôzki tak spomiarkowôł i beztoch zarôzki –coby sam miyndzy nami niy bóło bajzlu – wziónech sie tyn sporszy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl