Morze, sroge wele, wiater. Srogô kana, łódka. Driny na tyj kanie Pón Jezusek, nasz papiyż i Tusk. Łorôz tyn szif napoczynô sie tynóńć. Pón Jezusek gôdô:
– Jô wylazuja!
Dónald Tusk:
– To jô na zicher tyż!
Łoba dokulwitali sie do jakisik wyspy. Nó, i Pón Jezusek pytô sie Tuska:
– A co ze... papiyżym?
Tusk ino zruszół ramiynióma i rzyknół:
– Niy miarkuja! Pewnikym sie bulknół, sie utopiół...
– To tyś niy pedziôł jimu, swojimu papiyżowi – pytô Pón Jezusek – kaj sóm te bergi, po kierych idzie przyjńść?
– Jake bergi? Pón Jezusku, jake bergi? – pytô Tusk.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl