Powadziyli sie festelnie wszyjskie do kupy tajle cowieka. Niy poradziyli blank przijńść dran, fto tak na isto wszyjskim reskiyruje.
– Przeca to klar, iże jô – mrónknół filip. – Jô to wszycka ruguja, łobadóm.
– Belafastry, plytnie ! – szprajcli grace. – My sam robiymy nôjwiyncyj ... zarobiómy, przismycymy do dóm geltak ...
– A, kaj tam – westchnyli szłapy. – Przeca to my tu reskiyrujymy, uzdowómy kaj pójńdymy, we jakim kiyrónku i tam tyż zawdy kroczómy.
– A psinco prôwda! – łodezwali sie ślypia. – My sam sóm szefóma, my ino wszyjsko poradzymy ujzdrzić i tak po prôwdzie nic nóm niy sorknie, ani niy śmietnie.
– To wszyjsko gówno prôwda – rzykła na to trownica. – To jô tu byda sprawiała, regirowôła, bo jô wyrôbióm wóm wszyjskim enyrgiô, procnie bakóm i wszyjsko, co wećkocie – trôwiã. Bezymie padniecie jak sznity na asfalcie ...
– O niy! Jô sam byda na isto szefym – nôgle łodezwała sie dupa, ftorô do terôzka blank nic niy gôdała. – Pedziałach, i tela!
Śmiych ci sie zrobiół taki, iże côłke ciało niy poradziyło sie do kupy pozbiyrać, niy poradzióło ze tego chichranio przijńść do sia.
– Nó, tóż dobra – łodpedziała na te chichry rzić. – Kiej tak, kiej sie wóm to niy zdô, to bydzie sztrejk i tela!
Nó, i tyż ci ta rzić ustała robić, co dó nij przinôleżało. Śleciało pôrã godzin. Filipa chyciół fiber, dostôł gorónczki. Grace blank łoklapnyli. Szłapy zegli sie we kolanach. Gały wylejźli côłkiym na wiyrch. Trownica napoczła belować i blank łobaniała ze wysiyłku, ze ansztryngowaniô sie. Wartko tyż wszyjskie sie dogôdali i rozmówiyli. Nôjważniyszym, znacy szefym łostała DUPA!
Bo, moji roztomiyli. Tak to już na tym świycie jes, iże na isto tyn ino moge być szefym, co gówno robi! Prôwda? Miarkujecie to?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl